Eugeniusz Szubert[a] (ur. 15 grudnia 1896[1] w Ozorkowie, zm. po 17 czerwca 1948) – major saperów Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 15 grudnia 1896 roku w Ozorkowie jako syn Kornela, niższego urzędnika kolejowego[2]. 31 marca 1924 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów. W 1924 roku pełnił służbę w batalionie szkolnym Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów w Warszawie i pozostawał oficerem nadetatowym 8 pułku saperów[3]. Cztery lata później służył w batalionie szkolnym saperów w Twierdzy Modlińskiej[4], a w 1930 roku objął stanowisko kwatermistrza w batalionie elektrotechnicznym w Nowym Dworze[5]. Majorem został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów saperów[1]. Do sierpnia 1939 roku był dowódcą Ośrodka Sapersko-Pionierskiego 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu[1]. W sierpniu tego roku, w czasie mobilizacji alarmowej, objął dowództwo 16 batalionu saperów. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej[6].
Od 12 grudnia 1945 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 20 batalionu saperów we Włoszech[7]. 10 czerwca 1948 wrócił do kraju, a siedem dni później zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Grudziądz[8].
Ordery i odznaczenia
Uwagi
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Eugeniusz II Szubert, w celu odróżnienia od dwóch innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.
Przypisy
- ↑ a b c d e Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2,3, 6.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 812, 831, 1387.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 585, 596.
- ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 14 z 20 września 1930 r., poz. 300
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 6.
- ↑ Szugajew 1985 ↓, s. 493-494.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5, 7.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia