Eugeniusz Koszutski
|
| Data i miejsce urodzenia
|
26 grudnia 1881
Warszawa
|
| Data i miejsce śmierci
|
22 sierpnia 1946
Łódź
|
| Zawód
|
tancerz, choreograf, baletmistrz, aktor, reżyser
|
| Współmałżonek
|
1. Paulina Koszutska (ślub ok. 1900)
2. Stanisława Podkowicz
|
| Lata aktywności
|
1901–1946
|
|
|
Eugeniusz Koszutski (ur. 26 grudnia 1881 w Warszawie, zm. 22 sierpnia 1946 w Łodzi) – polski tancerz, baletmistrz i choreograf, aktor i reżyser teatralny.
Życiorys
Około 1895 roku ukończył szkołę baletową w Warszawie i został zaangażowany do zespołu baletowego Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie w 1901 roku został mianowany koryfejem. Od 1902 roku był członkiem zespołu Juliana Myszkowskiego, grając m.in. w Lublinie. W 1905 roku występował w Kijowie, a w kolejnych latach związany był z teatrami lwowskimi, grywając także w Krakowie.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, w latach 1918–1922 przebywał w Krakowie, gdzie występował w tamtejszym Teatrze Powszechnym oraz w operetce. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie występował jako tancerz oraz zajmował się choreografią i reżyserią. Współpracował z operetką oraz stołecznymi teatrami rewiowymi: Qui Pro Quo (1924), Perskie Oko (1925–1926), Teatr Nowości (1927–1928), Uśmiech Warszawy (1930), Ananas (1931–1932), Banda (1932–1933), Cyganeria (1933), Cyrulik Warszawski (1936) oraz Buffo (1939). Ponadto był związany z zespołami Teatrów: Polskiego, Małego (1993–1933), Narodowego (1934) oraz Letniego (1936, 1938). Występował także w lwowskim teatrze Gong (1929). Prowadził również własny zespół baletowy, zwany Koszutsky Girls, który często występował w filmach. Sam był autorem choreografii do filmów: Straszny dwór (1936), Ada! To nie wypada! (1936), Dodek na froncie (1936), Halka (1937) oraz Szczęśliwa trzynastka (1938).
Podczas II wojny światowej pracował jako kelner w kawiarni Na Antresoli w Warszawie[1]. Po wojnie reżyserował oraz grywał epizodyczne role w Teatrze Syrena w Łodzi.
Był dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy z aktorką Pauliną Koszutską (ślub ok. 1900), natomiast po raz drugi ze Stanisławą Podkowicz.
Filmografia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
