Tablica upamiętniająca pisarkę i działaczkę społeczno-oświatową Emilię Sukertową-Biedrawinę w gmachu Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny w Olsztynie
Była córką przemysłowca Hugona Zacherta i Wiktorii Gundelach. Do śmierci ojca mieszkała w Łodzi, a następnie ok. 1900 wyjechała wraz z matką do Warszawy, gdzie po ukończeniu rosyjskiego gimnazjum nie mogła kontynuować edukacji, w związku z czym podjęła naukę w Towarzystwie Kursów Naukowych, prywatnej szkole sztuk pięknych Conti oraz Akademii Eksportowej w Wiedniu.
Przed 1914 brała udział w tajnym Towarzystwie Równouprawnienia Kobiet, które później działało legalnie jako Stowarzyszenie Umysłowo Pracujących Kobiet. Po wybuchu I wojny światowej wstąpiła do Towarzystwa Opieki nad Ofiarami Wojny. Od 1919 działała w Mazurskim Komitecie Plebiscytowym, a od 1921 w Związku Obrony Kresów Zachodnich. W 1927 poślubiła swojego drugiego męża Józefa Biedrawę, z którym w 1934 osiadła w Działdowie, gdzie uprzednio w 1922 uczestniczyła w powstaniu Mazurskiego Domu Ludowego, a 1927 doprowadziła do powstania Muzeum Mazurskiego, w którym następnie kustoszowała. W 1929 utworzyła Towarzystwo Przyjaciół Mazur. W Działdowie prowadziła też działalność turystyczną jako opiekunka i kierowniczka koła krajoznawczego dla młodzieży działającego przy tamtejszym Seminarium Nauczycielskim. Organizowane przez nią kursy rolniczo-gospodarskie dla dziewcząt przekształciły się w 1930 w Państwową Szkołę Rolniczą Żeńską w Malinowie.
W 1923 debiutowała jako literatka książką Legendy mazurskie. Przez wiele lat udzielała się także jako dziennikarka lokalnej prasy, będąc w latach 1923–1933 sekretarzem, a następnie w redaktorem naczelnym „Gazety Mazurskiej”, w latach 1924–1938 redaktorem „Kalendarza dla Mazurów”, a w latach 1957–1965, kwartalnika „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, na łamach którego od 1958 publikowała ogólną bibliografię Warmii i Mazur za lata 1944–1960.
Podczas II wojny światowej ukrywała się pod nazwiskiem Bernatowicz[1]. Po wojnie osiadła wraz z matką i córką w Olsztynie, gdzie piastowała stanowisko sekretarza generalnego oraz kierownika Instytutu Mazurskiego, który przekształcono później w Stację Naukową Polskiego Towarzystwa Historycznego w Olsztynie.
↑Nasz patron. wbp.olsztyn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-04)]. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny w Olsztynie.
.jpg)
