Emanu’el Zisman

Emanu’el Zisman

‏עמנואל זיסמן‎

Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1935 Płowdiw, Carstwo Bułgarii
Data śmierci	11 listopada 2009
Poseł do Knesetu
Okres	od 21 listopada 1988 do 17 czerwca 1999
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy, Partia Pracy, Trzecia Droga

Emanu’el Zisman (hebr. עמנואל זיסמן, bułg. Емануел Зисман, ang. Emanuel Zisman, ur. 11 lutego 1935 w Płowdiwie, zm. 11 listopada 2009) – izraelski dyplomata i polityk, w latach 1988–1999 poseł do Knesetu, w latach 2000–2002 ambasador Izraela w Bułgarii.

Życiorys

Urodził się 11 lutego 1935^[1] w Płowdiwie w ówczesnym Carstwie Bułgarii. Podczas II wojny światowej 9 marca 1943 był w grupie 8500 bułgarskich Żydów, który mieli być wysłani do obozu w Auschwitz. Na skutek protestów posłów, duchownych i intelektualistów bułgarskich do deportacji do III Rzeszy nie doszło^[2]

W 1949 wyemigrował do Izraela. Służbę wojskową pełnił w brygadzie Giwati, elitarnej jednostce piechoty zmechanizowanej; zakończył ją w stopniu sierżanta. Jako rezerwista służył w brygadzie Ecjoni. Ukończył studia w zakresie prawa i stosunków międzynarodowych^[1].

Zarządzał miejscowymi przedsiębiorstwami. Zasiadał w jerozolimskiej radzie miasta, gdzie pełnił między innymi funkcję przywódcy lewicowej koalicji. Był zastępcą przewodniczącego komitetu ds. zaopatrzenia nadzwyczajnego w Jerozolimie. Publikował liczne artykuły w prasie izraelskiej^[1].

W wyborach parlamentarnych w 1988 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu z listy Koalicji Pracy. W dwunastym Knesecie zasiadał w komisjach spraw zagranicznych i obrony; budownictwa; pracy i opieki społecznej oraz spraw gospodarczych. Stanął także na czele podkomisji ds. walki z wypadkami drogowymi oraz był członkiem komisji specjalnej ds. statusu kobiet. W kolejnych wyborach lewica startowała już jako Partia Pracy, a Zisman uzyskał reelekcję. W Knesecie trzynastej kadencji przewodniczył komisji absorpcji imigrantów oraz zasiadał w dwóch innych – spraw zagranicznych i obrony oraz budownictwa. Był przewodniczącym Partii Pracy w regionie Jerozolimy^[1].

7 marca 1996 wraz z Awigdorem Kahalanim opuścili Partię Pracy, zakładając nowe ugrupowanie polityczne – Trzecią Drogę^[3]. W wyborach w 1996 partia ta wprowadziła do parlamentu czterech posłów – oprócz Zismana i Kahalaniego byli to Aleksander Lubocki i Jehuda Harel^[4]. W czternastym Knesecie Zisman przewodniczył komisji edukacji i kultury oraz zasiadał w dwóch innych – spraw wewnętrznych i środowiska oraz ds. zagranicznych pracowników^[1]. 29 marca 1999 opuścił Trzecią Drogę i do końca kadencji zasiadał w parlamencie jako poseł niezrzeszony^[3]. W majowych wyborach utracił miejsce w Knesecie^[1].

W latach 2000–2002 pełnił funkcję ambasadora Izraela w Bułgarii^[2][5][6]. W 2006 został laureatem nagrody miasta Jerozolimy Jakir Jeruszalajjim(inne języki)^[6]. Zmarł 11 listopada 2009^[1].

Oprócz hebrajskiego i bułgarskiego posługiwał się angielskim i francuskim^[1].

Przypisy

1. Emanu’el Zisman (ang.) – profil na stronie Knesetu.
2. David Singer, Lawrence Grossman (red.): American Jewish Year, Book 2003. Nowy Jork: The American Jewish Committee, 2003. Brak numerów stron w książce
3. Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2018-08-19]. (ang.).
4. The Third Way. knesset.gov.il. [dostęp 2018-05-21]. (ang.).
5. Bulgarian Officials Here to Probe Reports of Violence Against Foreign Workers. haaretz.com. [dostęp 2018-05-21]. (ang.).
6. מר עמנואל זיסמן זל. jerusalem.muni.il. [dostęp 2018-05-21]. (hebr.).