Elektrownia Siersza – zawodowa elektrownia systemowa położona w Trzebini pomiędzy osiedlem Energetyków a Czyżówką[2][3], w województwie małopolskim. Elektrownia Siersza wchodzi w skład spółki Tauron Wytwarzanie od 29 grudnia 2000.
Historia
Elektrownia została wybudowana w latach 1958–1970 (uruchomienie pierwszych dwóch bloków, o mocy 130 MW każdy, nastąpiło w 1962 roku, pozostałe 4 bloki po 120 MW każdy zostały uruchomione w latach 1969–1970) jako zawodowa elektrownia węglowa. Została zaprojektowana przez biuro Energoprojekt Katowice[4].
30 grudnia 1974 roku oddano do użytku pierwszą magistralę węglową w Europie, łączącą KWK Siersza z Elektrownią Siersza, która umożliwiała transport urobku za pomocą taśmociągów do elektrowni[5].
Po 1990 roku w ramach modernizacji proekologicznej 2 bloki zostały wyposażone w instalację odsiarczania spalin, na kotłach pyłowych zabudowano palniki niskoemisyjne oraz zmodernizowano elektrofiltry.
W miejsce istniejących bloków energetycznych nr 1 i 2 w latach 1999–2002 powstały wysokosprawne bloki energetyczne z kotłami fluidalnymi, elektrofiltrami oraz turbinami kondensacyjnymi najnowszej generacji o mocy znamionowej 153 MW każda. W wyniku modernizacji moc osiągalną elektrowni podniesiono do 813 MW.
W grudniu 2000 roku elektrownia weszła w skład Południowego Koncernu Energetycznego S.A. (obecnie TAURON Wytwarzanie S.A.) w Katowicach stając się jednym z jego oddziałów.
28 lutego 2009 wyłączono blok energetyczny nr 4[6]. Moc osiągalna elektrowni wynosiła wtedy 677 MWe (moc zainstalowana 666 MWe).
TAURON Wytwarzanie ogłosił, że bloki energetyczne nr 3 i 6 będą świadczyć usługę interwencyjnej rezerwy zimnej od 1 stycznia 2016 do 31 grudnia 2019[7].
28 lutego 2009 roku został wyłączony blok energetyczny nr 4, natomiast blok energetyczny nr 5 został wycofany z eksploatacji 1 stycznia 2016[8]. Bloki energetyczne numer 3 oraz 6 zostały wyłączone 1 stycznia 2021 roku[9][10].
Bloki energetyczne z kotłami fluidalnymi numer 1 oraz 2 mogą zostać wycofane z eksploatacji z końcem 2025 roku[11].
Dane techniczne
Złożona z 6 bloków energetycznych opalanych węglem kamiennym, o łącznej mocy zainstalowanej 306 MWe (moc osiągalna 306 MWe), z czego[12][13][5]:
| Nr bloku
|
Moc zainstalowana
[MWe]
|
Moc osiągalna
[MWe]
|
Trwały ubytek mocy
[MWe]
|
Typ
|
Data przekazania do eksploatacji
|
Data wycofania
|
| 1
|
153
|
153
|
–
|
JWCD[a]
|
2001-06-30
|
–
|
| 2
|
153
|
153
|
–
|
JWCD[a]
|
2002-12-31
|
–
|
| 3
|
0
|
0
|
123
|
–
|
1969-09-15
|
2021-01-01
|
| 4
|
0
|
0
|
120
|
–
|
1969-03-31
|
2009-02-28
|
| 5
|
0
|
0
|
120
|
–
|
1969-09-25
|
2016-01-01
|
| 6
|
0
|
0
|
128
|
–
|
1970-03-01
|
2021-01-01
|
| Razem
|
306
|
306
|
491
|
–
|
–
|
–
|
Moc cieplna elektrowni to 36,50 MWt[14].
Elektrownia ma trzy kominy (na zdjęciu od prawej):
- H = 150 m – obsługujący bloki I i II.
- H = 262 m – obsługujący bloki od III do VI.
- H = 100 m – zbudowany przez "Chłodnie Kominowe" S.A. w 2000 roku, obsługujący instalacje odsiarczania spalin bloków III i VI.
Oraz sześć chłodni kominowych:
- H = 80 m – Chłodnia kominowa nr 1
- H = 80 m – Chłodnia kominowa nr 2
- H = 90 m – Chłodnia kominowa nr 3
- H = 90 m – Chłodnia kominowa nr 4 – wyburzona 7 grudnia 2019[15]
- H = 90 m – Chłodnia kominowa nr 5 – wyburzona 9 lutego 2022[16]
- H = 90 m – Chłodnia kominowa nr 6
Moc elektryczna wyprowadzana jest do krajowego systemu energetycznego poprzez rozdzielnię 110 kV. Woda do procesów technologicznych pobierana jest z zalewu wybudowanego na potoku Kozi Bród a energia cieplna odbierana jest przez okolicznych mieszkańców.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ a b JWCD – Jednostka wytwórcza centralnie dysponowana
Przypisy
Bibliografia
