Domenico Gabrielli (Gabrieli), zwany Menichino dal Violoncello (w dialekcie bolońskim Minghen dal Viulunzel)[1] (ur. 15 kwietnia 1651 w Bolonii, zm. 10 lipca 1690 tamże[1][2][3]) – włoski kompozytor i wiolonczelista.
Życiorys
Uczył się u Petronio Franceschiniego w Bolonii (wiolonczela) i Giovanniego Legrenziego w Wenecji (kompozycja)[1][2]. Od 1676 roku członek bolońskiej Accademia Filarmonica, w 1683 roku został wybrany jej przewodniczącym[1][2][3]. Od 1680 roku do śmierci był wiolonczelistą w kapeli bazyliki św. Petroniusza w Bolonii, z przerwą na przełomie 1687/1688 roku, kiedy to nie przedłużono mu kontraktu ze względów dyscyplinarnych[1] (podróżując z koncertami jako solista zaniedbał swoje obowiązki[2]). W czasie przerwy tej przebywał na dworze książąt d’Este w Modenie[1][3].
Twórczość
Zasłynął jako wirtuoz wiolonczeli[1][2], jego sonaty na wiolonczelę solo lub wiolonczelę i basso continuo należą do pierwszych znanych kompozycji na ten instrument[1]. Skomponował ponadto sonaty triowe, cieszące się w swoim czasie dużą popularnością sonaty na trąbkę, a także świeckie i religijne utwory wokalne[3]. Od początku lat 80. XVII wieku prowadził też działalność jako twórca operowy, jego opery były wystawiane w Wenecji, Bolonii, Modenie i Turynie[1][3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
