Kamienica powstała na zlecenie katowickiego adwokata Wojciecha Żytomirskiego[1][2] według projektu Karola Schayera. W czasie, gdy podjął się projektowania budynku, jego nazwisko było już znane w branży architektonicznej, gdyż znany był jako autor projektu wyburzonego w czasie II wojny światowej gmachu Muzeum Śląskiego[3]. Na zachowanym projekcie domu adw. Wojciecha Żytomirskiego autor naniósł datę 1 października 1936 roku[4].
Budowa kamienicy trwała w latach 1936–1937[1] (bądź w 1936 roku[5][6]), a powstałe w budynku mieszkania charakteryzowały się wysokim standardem. Niektóre z nich miały powierzchnię ponad 200 m²[3].
W lutym 2024 roku przy ulicy PCK 6 w systemie REGON zarejestrowanych było 27 aktywnych podmiotów gospodarczych, w tym m.in. placówki opieki zdrowotnej, kancelarie adwokackie, kancelaria radcy prawnego, biuro projektowe i inne[7].
Architektonicznie budynek reprezentuje styl funkcjonalizmu[5]. Posiada podcięty parter z wolnostojącym słupem, nadwieszony i dość płaski ryzalit oraz wieńczącą bryłę kamienicy ażurową balustradę. Zamiast balkonów architekt zastosował tafle szklane, tworząc w ten sposób ogrody zimowe[4]. Okna w budynku układają się w poziome pasy[3].
Kamienica jest częścią układu urbanistycznego tzw. południowej dzielnicy Śródmieścia Katowic wpisana do rejestru zabytków nieruchomych pod nr. A/370/12. Jest wpisana do gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice, a ponadto ujęta jest w strefie ochrony konserwatorskiej ustanowionej na podstawie przepisów MPZP[1].
Dom adw. Wojciecha Żytomirskiego jest jednym z obiektów na trasie katowickiego Szlaku Moderny[3].
WaldemarW.OdorowskiWaldemarW., Architektura Katowic w latach międzywojennych 1922-1939, wyd. drugie, Katowice: Muzeum Śląskie w Katowicach, 2013, ISBN 978-83-62593-44-6(pol.).
.jpg)
