Dochód publiczny – świadczenia pieniężne ustanawiane przez organy władzy publicznej, pobierane i gromadzone przez administrację publiczną na rachunkach właściwych budżetów lub publicznych funduszy celowych, z których dokonuje się wydatków publicznych[1] .
Dochody publiczne pełnią funkcje fiskalne (redystrybucyjne) i pozafiskalne (interwencyjne). Do ich źródeł zalicza się: dochód narodowy danego państwa oraz dochód narodowy innych państw, w postaci pożyczek zagranicznych.
Prawo w Polsce
W Polsce, zgodnie z Ustawą o finansach publicznych[2] (art. 5 ust. 2) dochodami publicznymi są:
- daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw;
- inne dochody budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych należne na podstawie odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych;
- wpływy ze sprzedaży wyrobów i usług świadczonych przez jednostki sektora finansów publicznych;
- dochody z mienia jednostek sektora finansów publicznych, do których zalicza się w szczególności:
- spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej na rzecz jednostek sektora finansów publicznych;
- odszkodowania należne jednostkom sektora finansów publicznych;
- kwoty uzyskane przez jednostki sektora finansów publicznych z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji;
- dochody ze sprzedaży majątku, rzeczy i praw, niestanowiące przychodów w rozumieniu ustawy.
Przypisy
Bibliografia
- Finanse publiczne i prawo finansowe, red. C.Kosikowski, E.Ruśkowski, Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa, 2008, ISBN 978-83-7601-058-8
