Obszar ochrony został wyznaczony w 2004 roku przez Ministra Środowiska na powierzchni 9171,3 ha[1]. W 2007 roku pomniejszono go do 8286,1 ha[2], a w 2011 roku powiększono o przybrzeżny obszar morski o powierzchni 2722,4 ha[3].
Wyspy powstały w wyniku akumulacjipiasku i mułu (do 40 cm) – osadzanych przez wody Świny, pchanych wstecznym prądem podczas silnych sztormów z wiatrem wiejącym z kierunku północnego (zjawisko tzw. cofki) – oraz torfutrzcinowego i turzycowo-trzcinowego (do 1,2 metra)[5].
Ocenia się, że delta ma około trzech tysięcy lat[6].
Ochrona przyrody
Znaczna część obszaru leży w granicach Wolińskiego Parku Narodowego. Na terenie ostoi znajduje się rezerwat przyrody Karsiborskie Paprocie. Wyspy Karsiborska Kępa i Bielawki stanowią tzw. społeczne rezerwaty. Nie jest to formalnie (administracyjnie) wyznaczony obszar chroniony, lecz teren poddany ochronie przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Przedmiotem ochrony prowadzonej przez tę organizację są ptaki i szata roślinna. Na całym obszarze delty wstecznej obowiązuje strefa ciszy. Zakazuje się uprawiania sportów motorowodnych i poruszania łodziami z napędem spalinowym. Jest to także strefa niedostępna dla sportów lotniczych (głównie motolotni i lotni)[7].
W roku 1996 RZGW uznał deltę wsteczną Świny za obszar priorytetowy dla zachowania lub odnowienia funkcji ekologicznych[5].
Zagrożeniem są ścieki z pobliskich miejscowości, zanieczyszczenie wód Odry i Świny, w tym zanieczyszczenie substancjami toksycznymi i ściekami z portów i pobliskiego toru wodnego. Problemem w ochronie walorów przyrodniczych jest zanikanie użytkowania pastwiskowego skutkujące ekspansją szuwaru trzcinowego na wyspach, co prowadzi do zmniejszania różnorodności gatunkowej ornitofauny i flory.
Przypisy
↑Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz.U. z 2004 r. nr 229, poz. 2313, s. 16167)
