Dwukrotnie reprezentował Australię na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej. W 1958 w Cardiff został mistrzem w biegu na sześć mil, ustawiając czasem 28:48,16 rekord imprezy; wygrał również rywalizację w maratonie, mimo że dystans ten udało mu się wówczas dokończyć po raz pierwszy w karierze. Na dystansie trzech mil był siódmy. W 1962 w Perth nie obronił żadnego z tytułów, ale zarówno maraton, jak i bieg na sześć mil zakończył ze srebrnym medalem. Był na tych zawodach kapitanem ekipy australijskiej[2][3].
W latach 1950–1964 zdobył łącznie 23 medale na mistrzostwach krajowych (na stadionie i w przełajach), w tym 10 złotych. Startował na dystansach jednej, trzech i sześciu mil, 880 jardów, w maratonie oraz na 10 kilometrów w przełajach[4]. W 1963 ukończył maraton w Tokio z czasem 2:22:36.
Był rekordzistą Australii w biegu na 5000 metrów (13:52,37 uzyskany 2 września 1960 podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie) i w biegu na 10 000 metrów (28:37,64, również podczas igrzysk w Rzymie 8 września)[5].
W 1999 został wpisany do Sport Australia Hall of Fame[6]. Zmarł po długiej chorobie 1 lutego 2014, półtora miesiąca po swoim rywalu z Rzymu Bołotnikowie.
Przypisy
↑ abDave Power [online], olympedia.org [dostęp 2020-09-08](ang.).
↑Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 48 i 55. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).