Cmentarz Francuski – cmentarz wojenny w Gdańsku, miejsce pochówku jeńców francuskich zmarłych na terenie Polski w XIX i XX wieku.
Historia
Pod koniec lat 40. XX wieku zaczęto przygotowywać w Gdańsku cmentarz na którym miałyby zostać zebrane szczątki żołnierzy francuskich, spoczywające wówczas w różnych miejscach Polski. Do początku lat 60. udało się jednak wyłącznie wznieść pomnik z trzema krzyżami, który stoi na cmentarzu do dziś[2]. Nekropolię otwarto przed wizytą Charlesa de Gaulle w Polsce, która miała miejsce w 1967 roku[1]. Jest największym cmentarzem francuskim położonym poza granicami Francji[1][3]. Spoczywają na nim jeńcy francuscy, zmarli w niewoli na terenie całej Polski. Jeńcy ci dostali się do niewoli w trakcie bitwy pod Sedanem (1870), będącej częścią wojny francusko-pruskiej oraz podczas obydwu wojen światowych[3]. W trakcie budowy cmentarza, zbiegiem okoliczności natrafiono na szczątki żołnierzy francuskich, zmarłych w trakcie oblężenia Gdańska w 1807, które również spoczywają w tym miejscu[2].
10 września 1967 r. cmentarz odwiedził Charles de Gaulle. 15 czerwca 1989 r. nekropolię wizytował François Mitterrand[2].
Charakterystyka
Cmentarz ma powierzchnię ok. 2 ha i składa się z 8 kwater[1]. Spoczywają tu 1152 osoby, z czego znana jest tożsamość 329 z nich. Obecne nagrobki pochodzą z 2002 roku, kiedy cmentarz przeszedł renowację. Pochowani są tutaj wyznawcy różnych religii, niektóre nagrobki mają postać muzułmańskich steli[2]. Patronat nad cmentarzem pełni ambasador Francji w Polsce[3]. Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków miasta Gdańska[4].
Przypisy
| Komunalne |
|
|---|
| Parafialne |
|
|---|
| Wojenne |
|
|---|
| Zlikwidowane |
|
|---|
