Chorągiew piesza prywatna Wacława Leszczyńskiego – prywatna chorągiew piesza koronna I połowy XVII wieku, okresu wojen ze Szwedami i Rosją. Była to chorągiew autoramentu polskiego[1].
↑Wojska autoramentu narodowego formowano według systemu towarzyskiego, gdzie zaciągający się towarzysz stawiał się wraz z pocztem (stąd pocztowi). Jednostką taktyczno-organizacyjną była tu chorągiew, którą dowodzili porucznik i rotmistrz. Funkcje nieetatowych podoficerów pełnili starsi towarzysze. Zarówno ubiór, jak i uzbrojenie oparte było na wzorach polskich.
↑Szef firmował chorągiew nazwiskiem, natomiast jej faktycznym dowódcą był każdorazowo porucznik.
Bibliografia
Bronisław Gembarzewski: Husarze, Ubiór, oporządzenie i uzbrojenie 1500–1775. Warszawa: Broń i Barwa, 1999. Brak numerów stron w książce
Konstanty Górski: Historia jazdy polskiej. Kraków: 1894. Brak numerów stron w książce