Chloropikryna
Chloropikryna
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
trichloro(nitro)metan
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
trichloronitrometan, nitrochloroform
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
CCl3NO2
|
Masa molowa
|
164,38 g/mol
|
Wygląd
|
oleista bezbarwna lub żółta ciecz[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
76-06-2
|
PubChem
|
6423
|
SMILES
|
C([N+](=O)[O-])(Cl)(Cl)Cl
|
|
InChI
|
InChI=1S/CCl3NO2/c2-1(3,4)5(6)7
|
InChIKey
|
LFHISGNCFUNFFM-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6]
|
|
|
Zwroty H
|
H330, H302, H319, H335, H315
|
Zwroty P
|
P260, P284, P305+P351+P338, P310
|
|
Europejskie oznakowanie substancji
|
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[6]
|
|
Silnie toksyczny (T+)
|
|
|
Zwroty R
|
R22, R26, R36/37/38
|
Zwroty S
|
S1/2, S36/37, S38, S45
|
|
NFPA 704
|
Na podstawie podanego źródła[1]
|
|
|
|
Temperatura zapłonu
|
13 °C
|
Numer RTECS
|
PB6300000
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 4,2 mg/kg (świnka morska, dożylnie)
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
tetrachlorodinitroetan
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Chloropikryna, trichloro(nitro)metan – organiczny związek chemiczny stosowany jako bojowy środek trujący z grupy drażniących. Otrzymany w 1848 roku przez Johna Stenhousa, używany także jako nematocyd oraz fumigant[7][8].
Właściwości chemiczne
Chloropikryna słabo rozpuszcza się w wodzie, jest natomiast mieszalna z większością rozpuszczalników organicznych[9]. Rozpuszcza się w wielu bojowych środkach trujących (iperyty, fosgen, difosgen, fosforoorganiczne bojowe środki trujące). Jest substancją trwałą chemicznie. Hydrolizuje tylko w środowisku zasadowym przy podwyższonej temperaturze. Właściwymi dla chloropikryny odkażalnikami są roztwory alkoholanów i siarczków metali alkalicznych. W temperaturach powyżej 400 °C rozkłada się z wydzieleniem fosgenu.
Działanie toksyczne
Pary chloropikryny silnie drażnią błony śluzowe oczu i dróg oddechowych wywołując łzawienie, kichanie i kaszel (przy stężaniach od 0,002 mg/dm³). Działa dusząco (z objawami w postaci bólu w okolicy żołądka, wymiotów, obrzęku płuc i utraty przytomności) przy stężeniach powyżej 0,1 mg/dm³. W stanie ciekłym powoduje oparzenia skóry. Inhalacyjna dawka śmiertelna wynosi dla chloropikryny 20 g·min·m-3.
Zastosowania
Chloropikrynę stosuje się do oceny sprawności technicznej środków ochrony dróg oddechowych.
Przypisy
- ↑ a b Chloropicrin. [w:] Cameo Chemicals [on-line]. US National Oceanic and Atmospheric Administration. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ a b Trichloronitromethane (nr 34321) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ a b c Chloropicrin, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-07-07] (ang.).
- ↑ GESTIS Substance database. [dostęp 2019-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-16)].
- ↑ Chloropicrin | CCl3NO2 - PubChem. [dostęp 2019-01-26].
- ↑ a b Chloropikryna, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
- ↑ Amos Alfred Fries, Clarence Jay West: Chemical warfare. New York: McGraw-Hill book company, inc., 1921, s. 144.
- ↑ Chloropicrin. W: Benjamin C. Garrett, John Hart Garrett: The A to Z of Nuclear, Biological, and Chemical Warfare. Lanham: Scarecrow Press, Inc., 2009, s. 53. ISBN 978-0-8108-7040-6.
- ↑ Chloropicrin, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 6423 [dostęp 2022-03-30] (ang.).
Bibliografia
|
|