Cherubin Walenty Kozik był synem Wincentego i Katarzyny z domu Kaczmarczyk. Chrzest otrzymał w kościele parafialnym Podwyższenia Krzyża Świętego w Luborzycy 2 lutego 1906 roku. Jako dziecko z chęcią się uczył i gorliwie się modlił[2].
1 listopada 1928 roku wstąpił do eremickiego zakonu ojców kamedułów na Bielanach koło Krakowa. Nowicjat rozpoczął 25 grudnia 1928 roku, a pierwszą profesję złożył 26 grudnia 1930 roku. 26 grudnia 1933 roku w Frascatii Camaldoli koło Rzymu złożył śluby wieczyste. 30 sierpnia 1936 roku przyjął tam święcenia kapłańskie, a następnie podjął studia w Rzymie. Potem skierowany przez przełożonych do klasztoru w Bieniszewie[3][2].
Ojciec Cherubin został aresztowany z grupą zakonników w Bieniszewie 26 sierpnia 1940 roku przez niemieckich okupantów i trafił do obozu koncentracyjnegoSachsenhausen. 14 grudnia tegoż roku przeniesiony został do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau i zarejestrowany pod numerem 22737[2].
Zamordowany w komorze gazowej po wywiezieniu w transporcie inwalidów 10 sierpnia 1942 roku do ośrodka eutanazji w Hartheim[3][2].
