Grupa ta obejmuje około setki szczytów wulkanicznych, nazywanych puys, których aktywność wulkaniczna datowana jest na czwartorzęd. Najstarsze erupcje miały miejsce 70 tysięcy lat temu, a najmłodsze mniej niż 8 tysięcy lat temu. Większość ze wzniesień nie przekracza 200 m wysokości względnej ponad powierzchnię płaskowyżu, na którym dochodziło do erupcji. Jedynie szczyt Puy de Dôme (1464 m n.p.m.) wznosi się wyżej dominując nad pozostałymi wzniesieniami.
Można wyróżnić trzy typy wulkanów:
typu strombolijskiego – najczęściej pojawiający się w tej grupie typ wulkanów w postaci stożka z kraterem; lawa cechuje się wówczas niską lepkością, stąd też jej potoki lawy mogły być dość długie, niekiedy tarasowały one koryta rzeczne, dzięki temu powstały jeziora,
typu peleańskiego – mają postać kopuły bez widocznego krateru,