Cerkiew św. Jerzego w Siemianówce

Cerkiew św. Jerzego
Zabytek: nr rej. 311 z dnia 27.11.1966.
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Siemianówka

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-bielska

Wezwanie

św. Jerzego

Wspomnienie liturgiczne

23 kwietnia/6 maja

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jerzego w Siemianówce”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jerzego w Siemianówce”
Położenie na mapie powiatu hajnowskiego
Mapa konturowa powiatu hajnowskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jerzego w Siemianówce”
Położenie na mapie gminy Narewka
Mapa konturowa gminy Narewka, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jerzego w Siemianówce”
Ziemia52°54′08,7″N 23°50′19,4″E/52,902417 23,838722
Strona internetowa

Cerkiew św. Jerzegoprawosławna cerkiew parafialna w Siemianówce. Należy do dekanatu Hajnówka diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Świątynia mieści się przy ulicy Szkolnej.

Historia

Zbudowana pod koniec XVIII w. z fundacji ówczesnego właściciela wsi Jana Węgierskiego (szambelana królewskiego)[1]. Inne źródła mówią o budowie cerkwi przez poprzednich właścicieli Massalskich lub Stanisława Karpa w XVII w.[1] Siemianowska cerkiew była filią parafii lewkowskiej, a następnie parafii w Narewce[1].

Budynek remontowany przed 1854 (najprawdopodobniej w 1848, o czym świadczy data na drewnianym krzyżu przed cerkwią). Remont wnętrza przeprowadzono w 1894.

Po II wojnie światowej świątynia była bardzo zaniedbana. W 1956 metropolita warszawski i całej Polski Makary erygował przy niej parafię, liczącą 1400 wiernych[1].

Cerkiew została wpisana do rejestru zabytków 27 listopada 1966 pod nr 311[2].

W 1967 świątynia została przebudowana. Drewniana, wolno stojąca w sąsiedztwie budynku dzwonnica została rozebrana, a w jej zastępstwie zbudowano nowy przedsionek z dzwonnicą według projektu Michała Bałasza. Po ukończeniu prac nad bryłą świątyni wyremontowano wnętrze cerkwi, wstawiając do niego nowy ikonostas (1970). W 1971 Józef Łotowski wykonał w obiekcie polichromię. W roku następnym, po ukończeniu renowacji, metropolita warszawski i całej Polski Bazyli ponownie poświęcił budynek. W latach 1976–1977 teren cerkiewny został otoczony murem[1].

W 1993 ukraińscy artyści Własowicz i Tkaczenko odnowili freski w świątyni, a odremontowane malowidła poświęcił metropolita warszawski i całej Polski Bazyli[1].

Wystrój wnętrza

W siemianowskiej cerkwi znajduje się ikonostas z 1970, zaprojektowany przez Wiktora Gutkiewicza i wykonany przez Michała Wojtkiewicza. Jest to konstrukcja trzyrzędowa, z wyobrażeniem Ostatniej Wieczerzy nad królewskimi wrotami[1]. Przed ikonostasem znajdują się dwie ikony – Chrystusa i Opieki Matki Bożej – w osobnych kiotach[1].

W 2008 do cerkwi zakupiono cztery dzwony o wadze 130, 70, 40 i 10 kg, które wyświęcono w tym samym roku w dniu patronalnego święta[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i ks. M. Szebelan. Dzieje parafii św. Jerzego Zwycięzcy w Siemianówce. „Wiadomości Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego”. 5 (246), s. 16–17, maj 2010. ISSN 2039-4499. 
  2. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.