Malarstwa uczył ją ojciec. Zajmowała się przede wszystkim twórczością portretową oraz malarstwem religijnym[2]. Po wstąpieniu do zakonu uczyła rysunku i malarstwa dziewczęta, które uczęszczały do prowadzonej przez zakonnice szkoły[2]. Michałowska miała w klasztorze własną pracownię, gdzie powstawały liczne prace, które trafiały jako wyposażenie do kolejnych domów zgromadzenia, kościołów czy cerkwi na Podolu[1]. Część prac pozostawiła bez sygnatury[3]. Zaprojektowała także wystrój kaplicy klasztoru niepokalanek w Jarosławiu[3].
Elżbieta Charazińska tak charakteryzowała jej twórczość:
Twórczość Celiny Michałowskiej obejmuje malarstwo religijne i portretowe. Jej nieliczne, zachowane, wczesne prace wykazują bardzo silny wpływ malarstwa ojca, zarówno w tematyce dzieł, jak i w sposobie kompozycji oraz środków warsztatowych – szerokiej plamy barwnej, umownej szkicowości. Pojedyncze ocalałe akwarele przedstawiają studia portretowe, jeźdźców konnych i zwierzęta. Znane jedynie z reprodukcji wielopostaciowe sceny religijne przeznaczone do dekoracji domu zakonnego w Jazłowcu oraz późniejsze duże kompozycje, znajdujące się w Nowym Sączu, są utrzymane w konwencji akademickiej idealizowanej sztuki religijnej. Zespół dziewięciu portretów sióstr zakonnych oraz portret własny, powstałe na przełomie XIX i XX wieku, cechuje schematyzm pozy i uproszczony modelunek (znajdują się w domu Zgromadzenia Sióstr Niepokalanek w Szymanowie k. Warszawy)”[2].
Działalność pisarska i translatorska
Była autorką (wydanej anonimowo)[4]biografii swojego ojca pt. Piotr Michałowski. Rys życia, zawód artystyczny, działalność w życiu publicznym (Kraków 1911)[5]. Przetłumaczyła z języka angielskiego powieść religijną kardynała Nicolasa Wiesemana pt. Fabiola (pierwsze wydanie – Kraków 1857)[2][1].
Święta Kinga, obraz ołtarzowy, klasztor niepokalanek w Nowym Sączu[1]
Niezachowane – znane z reprodukcji, opisów lub wzmianek
Matka Boska, 1874, obraz ołtarzowy w kaplicy niepokalanek w Jarosławiu[1]
Zmartwychwstanie, 1890, obraz ołtarzowy w kaplicy w Niżniowie, zniszczony[1]
Członek Bractwa Różańcowego parafii Ruszcza, Koń, wzmiankowane w zbiorach prywatnych w Krakowie[1]
Przypisy
↑ abcdefghijklmnJan K. Ostrowski i Urszula Leszczyńska, Michałowska Celina [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 5, red. J. Derwojed, Warszawa 1993, s. 512.
↑ abcdeE. Charazińska, Celina Michałowska, [w:] Artystki polskie. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, red. Agnieszka Morawińska, Warszawa 1991, s. 243.
↑ abM. Kulesza, Amazonka, malarka, zakonnica. O Celinie Michałowskiej, „Tematy i Konteksty” 2019, nr 9 (14), s. 556.
Charazińska E., Celina Michałowska, [w:] Artystki polskie. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, red. Agnieszka Morawińska, Warszawa 1991, s. 243.
Ostrowski J. K., Leszczyńska U., Michałowska Celina [w:] Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. 5, red. J. Derwojed, Warszawa 1993, s. 512.
