Carlo Mierendorff
Popiersie Carlo Mierendorffa w Justus-Liebig-Haus w Darmstadt
|
| Data i miejsce urodzenia
|
24 marca 1897
Großenhain
|
| Data i miejsce śmierci
|
4 grudnia 1943
Lipsk
|
| Zawód, zajęcie
|
polityk, socjolog, ekonomista
|
| Narodowość
|
niemiecka
|
| Partia
|
SPD
|
|
|
Carlo Mierendorff, właściwie Carl Mierendorff (ur. 24 marca 1897 w Großenhain, zm. 4 grudnia 1943 w Lipsku) – niemiecki polityk (SPD), socjolog, ekonomista, opozycjonista antyhitlerowski w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej.
Życiorys
Jego rodzicami byli Georg Mierendorff i jego żona Charlotte (z domu Meißner)[1]. W czasie I wojny światowej służył jako ochotnik[2]. Po wojnie, od 1918 do 1922 roku, studiował filozofię i ekonomię[3] w Heidelbergu, Freiburgu i Frankfurcie nad Menem. W 1923 obronił pracę doktorską poświęconą polityce gospodarczej KPD[4]. W 1920 wstąpił do SPD[3]. Ze względu na ponadprzeciętne zaangażowanie i niezawodność wybrano go w 1929 roku na kierownika biura prasowego; został także bliskim współpracownikiem Wilhelma Leuschnera, heskiego ministra spraw wewnętrznych[3]. W 1930 wybrano go na posła do Reichstagu[3][5].
Już przed 1933 uważano go za zaciętego przeciwnika Josepha Goebbelsa i NSDAP[6][3]. Wcześniej, bo już w 1931 roku udało mu się zwrócić uwagę opinii publicznej na tzw. Boxheimer Dokumente – plany budowy państwa narodowo-socjalistycznego[3]. W 1933 mimo wielu ostrzeżeń przyjaciół, powrócił z podróży po Szwajcarii do Niemiec[3]. Wówczas to został aresztowany, torturowany i do 1938 przetrzymywano go w obozie koncentracyjnym[7][3].
Po zwolnieniu udało mu się nawiązać kontakty z opozycją. Podobnie jak jego przyjaciel Theodor Haubach – związał się z Kręgiem z Krzyżowej[3]. W gronie tym Mierendorff miał znaczny wpływ na przebieg dyskusji dotyczących kwestii społeczno-politycznych. Udawało mu się także tonować przeciwności katolickiego i socjalistycznego światopoglądu[3]. W czerwcu 1943 roku opracował wezwanie do „Sozialistische Aktion“ – pewnego rodzaju koalicyjnego ruchu oporu[3]. Plany pokrzyżowała przedwczesna śmierć. Zginął 4 grudnia 1943 roku w Lipsku podczas jednego z nalotów bombowych[3].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
