26 czerwca – 20 września 1917
La Courtine
Francja
chęć powrotu do Rosji zbolszewizowanych żołnierzy
zwycięstwo sił rządowych
Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji – bunt, który rozpoczął się w szeregach Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego we Francji na froncie zachodnim w 1917 roku podczas I wojny światowej.
Przyczyną wybuchu buntu była rewolucja lutowa. W obawie przed przeniesieniem rewolucyjnych nastrojów na armię francuską, żołnierze rosyjscy zostali skierowani przez dowództwo francuskie do obozu w La Courtine[1]. Po paru miesiącach kwaterunku i braku spełnienia żądań związanych z odesłaniem ich do kraju wywołali oni bunt, który został stłumiony przez rosyjską (rządową) i francuską artylerię[2].
Podczas ostrzału prowadzonego przez wojska rządowe, rewolucjoniści grali Marsyliankę i Marsz Żałobny Chopina[2].
Straty wśród buntowników wyniosły 10 zabitych i 40 rannych. Większość ze zbuntowanych rosyjskich żołnierzy została skierowana do francuskich kolonii w Afryce Północnej w charakterze internowanych[3].
Podobnym wydarzeniem, które miało miejsce w tym samym czasie, był bunt Armii Francuskiej.