Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku

Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku
Zabytek: nr rej. A/4323/994/WŁ z 3.04.1984
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kłodzko

Adres

ul. Łukasiewicza 4

Architekt

Carlo Lurago

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1664

Ukończenie budowy

1698

Położenie na mapie Kłodzka
Mapa konturowa Kłodzka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku”
Ziemia50°26′17,24″N 16°39′05,47″E/50,438122 16,651519
Multimedia w Wikimedia Commons

Budynek dawnego konwiktu jezuickiego w Kłodzku – barokowy dom położony przy ul. Łukasiewicza w Kłodzku, w obrębie starówki. Dawniej budynek był siedzibą internatu, dla uczniów pobliskiego kolegium jezuickiego, obecnie jest w nim ulokowane Muzeum Ziemi Kłodzkiej.

Historia

Budowla powstawała w okresie od 1664 do 1695 roku; stanowi efekt adaptacji sąsiadujących ze sobą pięciu kamienic mieszczańskich, wykupionych przez jezuitów, i połączenia ich w jeden duży gmach, co następowało etapami[1]. Projekt stworzył i kierował budową włoski architekt Carlo Lurago[2]. W 1663 roku wzniesiono część skrzydła wschodniego, w latach 1690-1695 skrzydło południowe, a w 1696 roku skrzydło zachodnie wraz z galerią. W 1698 roku ukończono skrzydło wschodnie obiektu, kończąc tworzenie budowli[3].
W 1787 roku, po licytacji dóbr należących do zakonu jezuitów, obiekt zmienił właściciela. W okresie od 1810 do 1945 roku w budynku znajdował się internat kłodzkiego gimnazjum katolickiego[4]. W okresie od lipca 1945 do 1947 roku w budynku mieścił się oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, a w 1947 roku ulokowano tam Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w Kłodzku[5].
W latach 1978–1986 przeprowadzono remont kapitalny obiektu i zaadaptowano go na nową siedzibę Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku, między innymi dobudowano część magazynową i administracyjną.

Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 3 kwietnia 1984 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków[6].

Architektura

Konwikt posiada trzy kondygnacje i trzy skrzydła, które okalają wewnętrzny dziedziniec, zamknięty od północy murem kurtynowym. Budowla nakryta jest dachem dwuspadowym. Parter jest boniowany, a pierwsze i drugie piętro podzielone są pilastrami w wielkim porządku. Okna ujęto w opaski kamienne, parterowe zaopatrzono dodatkowo w barokowe kraty[3]. Budynek posiada na frontowej ścianie portal, składający się z naczółka zamkniętego łukiem, a podpartego dwoma podwojonymi pilastrami. Nad naczółkiem znajduje się niewielka nisza z wypukłorzeźbą św. Alojzego, patrona konwiktu[2]. Obecnie, na dziedzińcu i w podcieniach północnego skrzydła urządzone jest lapidarium, w którym zgromadzono liczne fragmenty detali kamiennych, portali, kartusze herbowe oraz inne elementy zabytkowe, pochodzące głównie z nieistniejących już kłodzkich kamienic[7].

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 215. ISBN 83-85773-06-1.
  2. ↑ a b Zdzisław Szczepaniak: Kolegium jezuickie i konwikt w Kłodzku. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2005, s. 68. ISBN 83-88842-76-5.
  3. ↑ a b Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 216. ISBN 83-85773-06-1.
  4. ↑ Ryszard Gładkiewicz: Kłodzko. Dzieje miasta. Kłodzko: Muzeum Ziemi Kłodzkiej, 1998, s. 108. ISBN 83-904888-0-9.
  5. ↑ Zdzisław Szczepaniak: Kolegium jezuickie i konwikt w Kłodzku. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2005, s. 145. ISBN 83-88842-76-5.
  6. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2013-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  7. ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 15. Wyd. I. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1994, s. 217. ISBN 83-85773-06-1.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!