Budynek Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu
Budynek widziany od strony zachodniej
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Województwo
|
 kujawsko-pomorskie
|
| Miejscowość
|
Toruń
|
| Adres
|
plac Stefana Wincentego Frelichowskiego 1
|
| Architekt
|
pracownia projektowa kierowana przez Karla Kleefelda
|
| Ukończenie budowy
|
1910
|
| Właściciel
|
diecezja toruńska
|
Położenie na mapie Torunia  Budynek Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu |
Położenie na mapie Polski  Budynek Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  Budynek Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu |
 53°01′04″N 18°34′52″E/53,017778 18,581111
|
|
|
Budynek Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu – neogotycka dawna siedziba ewangelickiego seminarium nauczycielskiego[1], od 1993 roku siedziba Wyższego Seminarium Duchownego[2]. Mieści się przy placu Stefana Wincentego Frelichowskiego 1 na Bydgoskim Przedmieściu w Toruniu[3]. Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1089)[4].
Budynek sąsiaduje z dawnymi zabudowaniami koszarowymi[1]. Podobnie jak gmach katolickiego seminarium nauczycielskiego (przy ul. Sienkiewicza 30/32[5]) został on zbudowany na obrzeżach Torunia[6]. Został on zaprojektowany w pracowni projektowej kierowanej przez Karla Kleefelda[7]. Oddano go do użytku w 1910 roku. Został zbudowany na planie litery „U”. Przy północnym skrzydle mieściła się sala gimnastyczna, sąsiadująca z częścią mieszkalną dla nauczycieli i budynkiem gospodarczym[8]. Od 1993 roku w budynku mieści się Wyższe Seminarium Duchowne. W następnych latach budynek wyremontowano[2].
Przypisy
Bibliografia
- Joanna Kucharzewska: Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871-1920. Warszawa: Neriton, 2004. ISBN 838897369X.
