Broń zdobyczna – broń lub elementy wyposażenia wojskowego, które są zdobywane przez wroga w stanie nienaruszonym lub wymagającym tylko minimalnych napraw, najczęściej podczas bitew, ale także później podczas okupacji terytorium państwa nieprzyjacielskiego[1].
Zdobyta broń jest często używana przez wojska jako broń etatowa, pod warunkiem, że ma ona zastosowanie militarne, a także zapewnione są dostawy amunicji i części zamiennych oraz remonty. W wielu przypadkach przechwytuje się nie tylko broń, ale także zakłady produkcyjne bo zwiększa to korzyści wojskowe, ponieważ w razie potrzeby można kontynuować produkcję. Przechwycone zakłady produkcyjne zapewniają wgląd w technologię uzbrojenia wroga, która jest bardzo przydatna do dalszego rozwoju własnego uzbrojenia. Zdobytą broń wykorzystuje się również gdy własna produkcja uzbrojenia jest zbyt niska, występują problemy z zaopatrzeniem lub obca broń jest lepsza od własnej. Wadą używania broni zdobycznej jest ryzyko bratobójczego ognia z powodu sylwetki lub hałasu charakterystycznego dla danej broni na przykład czołgu[1].
Oprócz bezpośredniego zastosowania militarnego broń zdobyczna może również służyć jako trofea, jeśli jest to szczególnie znana broń o dużej wartości symbolicznej; często jest wtedy prezentowana publicznie (na przykład w muzeum) lub przechowywana w specjalny sposób[1].
.jpg)
