Bronisław January Poźniak, Bronisław von Pozniak[1] (ur. 26 sierpnia 1887 we Lwowie, zm. 20 kwietnia 1953 w Halle[1][2]) – niemiecki pianista i pedagog muzyczny pochodzenia polskiego.
Życiorys
Ukończył Szkołę Handlową w Krakowie, był też uczniem Felicjana Szopskiego, Jerzego Lalewicza i Władysława Żeleńskiego w Konserwatorium Krakowskim[1][2]. Uzupełniające studia odbył u Karla Heinricha Bartha w Berlinie, gdzie następnie wykładał w Ochs-Eichelberger-Konservatorium[1][2]. W latach 1915–1945 przebywał we Wrocławiu, gdzie był wykładowcą gry na fortepianie w Breslauer Konservatorium, a od lat 30. także wykładowcą Institut für Kirchen- und Schulmusik na Uniwersytecie Wrocławskim[1]. Od 1919 do 1925 roku wykładał również w konserwatorium muzycznym Thomasa Cieplika w Bytomiu[1]. W latach 1928–1931 prowadził gościnnie klasę mistrzowską w Konserwatorium Lwowskim[1][2]. W 1945 roku został ewakuowany wraz z ludnością cywilną z Wrocławia w głąb Niemiec, osiadł w Lipsku[1][2]. Pod koniec życia działał jako nauczyciel w Halle, gdzie wykładał w Kirchenmusikschule (1945–1949) i Musikhochschule (1947–1953)[1].
Od 1913 roku prowadził własne trio pod nazwą Poźniak-Trio, w którym na przestrzeni lat grali m.in. Karl Freund, Franciszek Szpanowski, Grigorij Piatigorski i Bernhard Günther[1][2]. Trio to koncertowało w Niemczech, Polsce, Czechosłowacji, Rumunii, Szwajcarii, Włoszech, Hiszpanii, Portugalii i Holandii, propagując twórczość kompozytorów współczesnych, głównie pochodzących z krajów słowiańskich[1]. Występował też jako solista, wykonując utwory Fryderyka Chopina[1]. Opublikował prace Das ABC des Klavierspielers (Berlin 1936, 2. wyd. Lipsk 1948, tłum. pol. ABC pianisty) oraz Chopin. Praktische Anweisungen für das Studium der Chopin-Werke (Halle 1949)[1].
Jego bratankiem był Włodzimierz Poźniak[1]. Napisał autobiografię, której maszynopis z 1949 roku znajduje się w zbiorach biblioteki Akademii Muzycznej we Wrocławiu[1].
Przypisy
.jpg)
