Pochodził z Białegostoku. W latach 1915–1920 w związku z działaniami wojennymi przebywał wraz z rodziną w Kijowie. Do Białegostoku powrócił tuż przed wybuchem wojny polsko-bolszewickiej i we wrześniu 1920 wstąpił do 2. Białostockiej Drużyny Harcerskiej im. A. Mickiewicza przy Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku. Przed II wojną światową ukończył studia prawnicze w Warszawie[3].
Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną, a w 1941 roku utworzył Bojową Organizację „Wschód”, której był komendantem. Organizacja ta zajmowała się między innymi szkoleniem żołnierzy na potrzeby Armii Krajowej[3]. W trakcie powstania warszawskiego dowodził V plutonem „Narocz” w składzie 1. kompanii batalionu „Parasol” – Zgrupowania „Radosław” oraz kompanią ochrony Kwatery Głównej w Śródmieściu[1].
W 1945 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie został skazany na karę śmierci. Karę tę zamieniono później na 10 lat więzienia, zaś w 1947 roku na mocy amnestii wyrok zmniejszono do pięciu lat. Więzienie opuścił w listopadzie 1950 roku[3]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera HIII-6-21)[4].
Grób Bronisława Jastrzębskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
