Brisbane Roar FC (założony jako Queensland Roar FC) – australijski, profesjonalny klub piłkarski z siedzibą w Brisbane (Queensland), założony w 2004 roku. Zespół występuje w rozgrywkach A-League; trzykrotny mistrz Australii (2011, 2012, 2014), dwukrotny triumfator sezonu zasadniczego (2011, 2014).
Powstanie klubu Brisbane Roar FC związane jest z klubem Hollandia Inala Soccer Club, który został założony przez Holenderskich imigrantów w 1957 roku, później nazwa klubu została zmieniona na Brisbane Lions[2][3]. W latach 1977–1988 klub występował w rozgrywkach National Soccer League (NSL)[4]. W 2002 roku nazwa klubu Brisbane Lions została zmieniona na Queensland Lions FC[3]. Klub Queensland Lions po sezonie 2004 wycofał się z rozgrywek stanowych. Związane było to ze złożeniem wniosku o przyznanie licencji na grę w A-League[2]. W wyniku reorganizacji rozgrywek krajowych w Australii, która przyczyniła się do likwidacji NSL oraz do utworzenia rozgrywek A-League. W czerwcu 2004 roku do Football Federation Australia (FFA) wpłynęło 20 wniosków o przyznanie licencji na grę w A-League. Dwie spośród złożonych ofert pochodziło z Brisbane. Przez okres czterech kolejnych miesięcy każda z otrzymanych ofert była analizowana. Ostatecznie, 1 listopada 2004 roku, pozytywnie rozpatrzono osiem ofert, wpośród których została zaakceptowana oferta klubu Queensland Lions FC, który przystąpił do rozgrywek A-League od sezonu 2005/2006 pod nazwą Queensland Roar FC[2][5].
A-League
Matt Smith i Sayed Mohamed Adnan po zwycięstwie w meczu finałowym przeciwko Perth Glory (wynik 2:1; 22 kwietnia 2012)Mecz sezonu zasadniczego pomiędzy Brisbane Roar i Western Sydney Wanderers (wynik 1:2; 20 stycznia 2013)
Pierwszym trenerem w historii klubu został Izraelczyk z australijskim obywatelstwem Miron Bleiberg, który prowadził klub Queensland Roar FC w sezonie inauguracyjnym (2005/2006) rozgrywek A-League[6]. Queensland Roar zainaugurowało rozgrywki w A-League w dniu 28 sierpnia 2005 roku w domowym spotkaniu przeciwko New Zealand Knights FC. Spotkanie zakończyło się wygraną gospodarzy w stosunku 2:0[7]. W sezonie 2005/2006 klub Queensland Roar zakończył sezon zasadniczy na 6. miejscu z dorobkiem 28 punktów i nie awansował do serii finałowej rozgrywek[8].
Trener Miron Bleiberg prowadził klub do dnia 13 listopada 2006 roku, po czym jego stanowisko zostało objęte przez Australijczyka Franka Farinę, który prowadził klub do 13 października 2009 roku[9]. Za kadencji trenera Franka Fariny klub Queensland Roar wywalczył 3. miejsce w rozgrywkach Pre-Season Challenge Cup w 2007 roku. Pokonując w meczu o 3. miejsce drużynę Central Coast Mariners FC w stosunku 3:1[10]. W sezonie 2007/2008 Queensland Roar po raz pierwszy w historii swoich występów awansował do serii finałowej rozgrywek A-League[11]. Queensland Roar zakończyło swój udział na etapie półfinału przegrywając po dogrywce z drużyną Newcastle United Jets FC w wymiarze 2:3[12]. W sezonie 2008/2009 klub Queensland Roar w sezonie zasadniczym uplasował się na 3. miejscu i drugi raz z rzędu awansował do serii finałowej rozgrywek[13]. Queensland Roar zakończyło swój udział ponownie na etapie półfinału przegrywając z drużyną Adelaide United FC w stosunku 0:1[14].
W 2008 roku klub Queensland Lions FC przestał być głównym udziałowcem drużyny występującej w A-League. W wyniku tego klub Queensland Lions FC powrócił do rozgrywek stanowych, zmieniając nazwę na Lions Football Club[2][15]. Natomiast głównym udziałowcem drużyny występującej w A-League stała się australijska federacja piłkarska – Football Federation Australia[16]. W dniu 5 maja 2009 roku drużyna z A-League oficjalnie zmieniła nazwę na Brisbane Roar FC[17].
Od sezonu 2009/2010 klub występował w rozgrywkach A-League już pod nową nazwą – Brisbane Roar. W dniu 16 października 2009 roku na stanowisko trenera klubu został zatrudniony Australijczyk Ange Postecoglou[9]. Za kadencji Ange Postecoglou klub Brisbane Roar dwukrotnie sięgał po tytuł mistrzowski w latach: 2011 i 2012. W sezonie 2010/2011 klub ukończył sezon zasadniczy na 1. miejscu z dorobkiem 65 punktów[18]. Natomiast w finale rozgrywek (tzw. Grand Final) Brisbane Roar pokonało po rzutach karnych zespół Central Coast Mariners FC w stosunku 4:2 (w meczu wynik 2:2)[19]. W kolejnym sezonie klub ukończył sezon zasadniczy na 2. miejscu z dorobkiem 49 punkt[20]. W finale rozgrywek drużyna Brisbane Roar pokonała zespół Perth Glory FC 2:1, zdobywając drugi tytuł mistrzowski z rzędu[21]. W dniu 4 października 2011 roku głównym udziałowcem klubu Brisbane Roar stał się indonezyjski koncern górniczy Bakrie Group[22]. Za kadencji trenera Ange Postecoglou klub zanotował serię 36. spotkań z rzędu bez porażki od 18 września 2010 do 26 listopada 2011, ustanawiając tym samym rekord w serii spotkań bez porażki w australijskiej piłce[23][24].
Kolejnym trenerem Brisbane Roar został Australijczyk Rado Vidošić, który w trakcie sezonu 2012/2013 został zastąpiony przez trenera Mike Mulvey[6]. Mike Mulvey uzyskał awans do serii finałowej rozgrywek, którą klub zakończył na etapie półfinału. W półfinale klub Brisbane Roar uległ zespołowi Western Sydney Wanderers FC w stosunku 0:2[25]. W sezonie 2013/2014 klub drugi raz w swojej historii wywalczył 1. miejsce w sezonie zasadniczym z dorobkiem 52 punktów[26]. W serii finałowej drużyna Brisbane Roar w finale rozgrywek, po dogrywce pokonała klub Western Sydney Wanderers w wymiarze 2:1. Zdobywając trzeci tytuł mistrza kraju[27].
W sezonach 2014/2015 – 2017/2018 klub Brisbane Roar prowadzony był przez dwóch szkoleniowców, HolendraFransa Thijssena i Australijczyka Johna Aloisi[9]. Ponadto klub w każdym z sezonów uzyskiwał awans do serii finałowej rozgrywek. Za kadencji Fransa Thijssena w sezonie 2014/2015 klub zakończył zmagania w serii finałowej na etapie rundy eliminacyjnej. W której został pokonany przez drużynę Adelaide United w stosunku 1:2[28]. Natomiast w trakcie pracy trenera Johna Aloisi klub w sezonach 2015/2016 i 2016/2017 kończył zmagania w serii finałowej na etapie półfinału. Ulegając odpowiednio zespołom Western Sydney Wanderers (w meczu po dogrywce 4:5[29]) oraz Melbourne Victory FC (w meczu 0:1)[30]. Natomiast w sezonie 2017/2018, Brisbane Roar został wyeliminowany na etapie rundy eliminacyjnej przez drużynę Melbourne City FC (w meczu 0:2)[31].
Od 29 grudnia 2018 roku trenerem klubu był WalijczykDarren Davies[9]. Brisbane Roar w sezonie zasadniczym 2018/2019 uplasował się na przedostatnim, 9. miejscu i nie awansował do serii finałowej rozgrywek[32]. Od 1 lipca 2019 roku trenerem klubu będzie AnglikRobbie Fowler[9].
Azjatycka Liga Mistrzów
Brisbane Roar w dotychczasowej historii pięciokrotnie występował w rozgrywkach Azjatyckiej Ligi Mistrzów (ACL). Trzykrotnie Brisbane Roar kończyło rozgrywki na fazie grupowej (sezony: 2012, 2015 i 2017) oraz dwa razy zespół zakończył swój udział na fazie kwalifikacji (2013, 2018).
Debiut w tych rozgrywkach nastąpił w dniu 6 marca 2012 roku, w domowym spotkaniu przeciwko japońskiemu zespołowi F.C. Tokyo. Spotkanie zakończyło się porażką Brisbane Roar 0:2[33]. W pierwszym swoim starcie zespół zakończył rozgrywki na fazie grupowej, nie wygrywając żadnego meczu[34].
W sezonach 2013 i 2018 klub zanotował najgorsze starty w rozgrywkach ACL. Brisbane Roar zakończyło swoje udziały na fazie kwalifikacyjnej. W sezonie 2013 w rundzie play-off Brisbane Roar przegrał po konkursie rzutów karnych, w wyjazdowym spotkaniu przeciwko tajskiemu zespołowi Buriram United F.C. (0:0 w meczu, 3:0 w rzutach karnych)[35]. Natomiast w sezonie 2018 Brisbane Roar odpadło z rozgrywek na etapie 2. rundy fazy kwalifikacyjnej, w której uległ filipińskiej drużynie Ceres FC w stosunku 2:3[36].
Najlepszy rezultat Brisbane Roar osiągnęło w sezonie 2015. Wówczas klub zakończył rozgrywki na fazie grupowej zajmując 3. miejsce z dorobkiem 7 punktów. Odnosząc przy tym dwa zwycięstwa przeciwko japońskiej drużynie Urawa Red Diamonds (1:0) oraz chińskiemu zespołowi Beijing Guo’an (1:0)[37].
Legenda: mistrzostwo ligi, 1. miejsce w sezonie zasadniczym lub zwycięstwo w innych rozgrywkach; 2. miejsce w sezonie zasadniczym lub finał rozgrywek; 3. miejsce w sezonie zasadniczym lub 3. miejsce w innych rozgrywkach.
Rezerwy i sekcja kobieca
Sekcja kobieca klubu (19 grudnia 2009)
Rezerwy
Sekcja młodzieżowa klubu Brisbane Roar FC (ówcześnie pod nazwą Queensland Roar FC) została założona w 2008 roku, gdy po raz pierwszy zorganizowano rozgrywki juniorskiej ligi A-League National Youth League (od sezonu 2018/2019 funkcjonują pod nazwą Y-League)[50]. Zespół młodzieżowy w 2019 roku zdobył mistrzostwo Australii w rozgrywkach młodzieżowych oraz triumfował w sezonie zasadniczym w Konferencji A[51][52]. Dodatkowo rezerwy klubu od 2014 roku występują w rozgrywkach stanowej ligi National Premier Leagues Queensland[53]. Rezerwy Brisbane Roar rozgrywają spotkania domowe na obiekcie Goodwin Park[54].
Sekcja kobieca
Sekcja kobieca klubu Brisbane Roar FC (ówcześnie pod nazwą Queensland Roar FC) została założona w 2008 roku i przystąpiła do rozgrywek W-League od sezonu 2008/2009[55]. Inauguracyjne spotkanie odbyło się 25 października 2008 roku w meczu domowym przeciwko kobiecemu zespołowi Adelaide United FC. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Queensland Roar w stosunku 4:1[56]. Sekcja kobieca klubu dwukrotnie sięgała po mistrzostwo Australii w latach 2009 i 2011[57] oraz trzykrotnie triumfowała w sezonie zasadniczym rozgrywek (2009[58], 2013[59] i 2018[60]). Sekcja kobieca klubu rozgrywa domowe spotkania na obiekcie Cleveland Showgrounds[61].
Brisbane Roar od czasu przystąpienia do rozgrywek A-League w sezonie 2005/2006 rozgrywa swoje mecze domowe na obiekcie Lang Park (również Suncorp Stadium) o pojemności 53 223 widzów[64]. Stadion został założony w miejscy dawnego cmentarza, początkowo został oddany do użytku jako centrum rekreacyjne w 1914 roku. Położony jest na ulicy Castlemaine Street w dzielnicy Milton (City of Brisbane)[65][66]. Transport publiczny w okolicy stadionu obsługiwany jest zarówno przez komunikację autobusową oraz kolejową. Bezpośrednio w okolice stadionu podjeżdżają autobusy z następujących dzielnic: Carindale, Chermside, Eight Mile Plains i The Gap. Ponadto w okolicy stadionu znajdują się dwie stacje kolejowe: Milton i Roma Street[65]. W sąsiedztwie stadionu znajduje się parking autobusowy na około 100 pojazdów[67].
Brisbane Roar sporadycznie swoje mecze domowe rozgrywał również na innych obiektach sportowych w Queensland. Dotychczas w roli gospodarza wystąpił na dwóch innych stadionach[6]:
Kibice prowadzący doping na meczach Brisbane Roar skupieni są wokół grupy The Den, która została założona w 2005 roku. Kibice z grupy The Den podczas spotkań domowych zasiadają na północnej trybunie stadionu Lang Park w sektorach 331, 332 i 333[68]. Kibice zrzeszeni wokół grupy The Den prowadzą własną stronę internetową pod adresem internetowym theden.futbol. Dodatkowo w 2016 roku została założona grupa Roar Supporters Federation (RSF), która ma za zadanie zapewnienie odpowiedniej komunikacji na linii kibice – zarząd[69][70]. Kibice z grupy RSF prowadzą własną stronę internetową pod adresem roarfans.com.au.
The M1 Derby
The M1 Derby[71] określenie spotkań rozgrywanych pomiędzy Brisbane Roar FC i Gold Coast United FC w latach 2009–2012. Rywalizacja obu zespołów wynikała z ich bliskiego położenia geograficznego, między miastami Brisbane i Gold Coast odległość wynosi około 80 km (w linii prostej)[72]. Pierwsze spotkanie zostało rozegrane 8 sierpnia 2009 roku i zakończyło się porażką klubu Brisbane Roar w stosunku 1:2. Natomiast ostatnie spotkanie zostało rozegrane w sezonie 2011/2012 w dniu 25 marca 2012 roku i zakończyło się zwycięstwem klubu Brisbane Roar w stosunku 2:1[73]. Rywalizacja pomiędzy zespołami dobiegła końca wraz z decyzją FFA o nieprzyznaniu licencji klubowi Gold Coast United na kolejny sezon (2012/2013) w A-League[74].
Bilans pojedynków Brisbane Roar – Gold Coast United
.jpg)
_02.jpg)
.jpg)
