Polska
mazowieckie
przysuski
Borkowice
610[2]
48
26-422[3]
WPY
0615374[4]
Borkowice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Borkowice[4][5]. Ma status sołectwa[6]. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 727.
Miejscowość jest siedzibą gminy Borkowice oraz rzymskokatolickiej parafii Świętego Krzyża[7].
Wieś leży na Wyżynie Kielecko-Sandomierskiej w mezoregionie Wzgórz Koneckich, w paśmie Garbu Gielniowskiego, w zlewni rzeki Radomki, lewego dopływu Wisły.
Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1308. Właścicielami dóbr byli Duninowie-Borkowscy, w XVII wieku Szaniawscy, później Włoch Jan Dziboni, od XVIII wieku do 1872 Małachowscy (dobra nabył Stanisław Małachowski). W 1872 dobra nabył Jan Tarnowski z Dzikowa, od 1895 własność Stefana i Marii Dembińskich.
W 1903 Dembińscy urządzili tu rodową rezydencję w pałacu w stylu eklektycznym projektu Władysława Marconiego i Zygmunta Hendela. Pałac w swoim wyglądzie nawiązuje do neogotyku francuskiego, a wokół niego powstał park w stylu angielskim. W parku znajdowały się między innymi groty, statua i kopiec, usypany na wzór krakowskiego.
W lipcu 2021 r. w wyrobisku działającej wówczas kopalni iłów paleontolodzy odkryli niezwykle liczny zespół skamieniałych tropów dinozaurów sprzed 200 mln lat, określony jako jeden z najbogatszych na świecie[8].
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[9].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.