Pochodził z rodziny rzemieślniczej, był synem Stojana i Vaski[1]. W dzieciństwie stracił oboje rodziców i był wychowywany przez babkę Zlatę[1]. Kształcił się początkowo we Vranju, a następnie w 1902 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Belgradzie[1]. Po śmierci babki zdecydował się sprzedać dom we Vranju, do którego już nigdy nie powrócił[1]. Po zakończeniu studiów wyjechał do Paryża. Powrócił do Belgradu, gdzie początkowo pracował w redakcji czasopisma Delo, a następnie jako urzędnik w ministerstwie finansów. W czasie I wojny światowej przebywał w Niszu, a następnie w Czarnogórze, gdzie został aresztowany przez Austriaków i umieszczony w obozie jenieckim w Dervencie (Bośnia). Po powrocie do Belgradu pisał felietony dla czasopisma Beogradske Novine, wydawanego w czasie okupacji austriackiej[1]. Po zakończeniu wojny pracował w ministerstwie edukacji[1]. Zmarł w swoim domu w Belgradzie, 24 października 1927 został pochowany na Nowym Cmentarzu w Belgradzie.
Był żonaty (żona Angelina z d. Milutinović), miał trzy córki[1].
Twórczość
Pierwsze utwory Stanković pisał w czasie nauki w gimnazjum we Vranju[1]. Najbardziej znanym jego dziełem pozostaje wydana w 1910 powieść Nieczysta krew, przedstawiająca sytuację młodej kobiety, żyjącej na serbskiej wsi, która nie potrafi wydobyć się z ograniczeń narzuconych przez lokalną obyczajowość[2]. Temat życia na serbskiej prowincji dominował także w innych popularnych utworach pisarza, jak Koštana - opowieść o młodej Cygance, której miłosne podboje dezorganizują życie miasteczka.
1894: Majka na grobu svoga jedinca.
1899: Iz starog jevanđelja.
1902: Koštana, „Komad iz vranjskog života u četiri čina s pevanjem“.
1902: Božji ljudi.
1902: Stari dani.
1907: Pokojnikova žena.
1910: Nečista krv.
1921: Njegova Belka.
1928: Drame.
1928: Gazda Mladen.
1929: Pod okupacijom.
1956: Sabrana dela, I—II.
Pamięć
Zachowany do dziś dom Stankovicia we Vranju stanowi oryginalny przykład morawskiego stylu budownictwa ludowego. W 1966 otwarto w tym domu muzeum poświęcone pisarzowi, we wnętrzu znajdują się oryginalne meble z czasów, kiedy Stanković tam mieszkał[1].