Urodził się w 1476 roku w Bielli jako syn Sebastiana Ferrary i Tomeny Avogadry (jego bratem był Gianstefano Ferrero)[1]. W młodości został kanonikiem kapituły w Vercelli, a następnie jej proboszczem[1]. Dzięki naciskom jego ojca, Aleksander VI zwrócił uwagę na Ferrera i 28 lipca 1497 roku nadał mu prawo do objęcia w przyszłości biskupstwaIvrea[1]. Zezwolenie nabrało mocy prawnej w 1499 roku, jednakże Ferrero przejął diecezję jako administrator apostolski, ze względu na nieosiągnięcie wieku kanonicznego[1]. W 1505 roku przyjął sakrę[2]. Cztery lata później zrezygnował z zarządzania diecezją, zostając jednocześnie biskupem Vercelli[1]. W 1511 roku zrezygnował z diecezji Vercelli i ponownie został biskupem Ivrei[1]. 1 lipca 1517 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularnySS. Nereo e Achilleo[2]. Rok później po raz drugi zrezygnował z zarządzania diecezją Ivrea[2]. 12 grudnia 1533 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Przez krótki czas pełnił funkcję administratora diecezji Vercelli oraz legata papieskiego w Vicenzy i Bolonii[1]. Zmarł 2 stycznia 1543 roku w Rzymie[2].
Przypisy
↑ abcdefgBonifacio Ferrero. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-01-12]. (ang.).