Bogusław Herse (1872–1943)

Bogusław Herse

Data i miejsce urodzenia	13 września 1872 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 października 1943 Laski
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca
Narodowość	polska
Odznaczenia

Siedziba Domu Mody Bogusława Hersego przy ul. Marszałkowskiej 150

Grobowiec rodziny Herse na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 205)

Bogusław Władysław Herse (ur. 13 września 1872 w Warszawie, zm. 30 października 1943 w Laskach)^[1] – polski przedsiębiorca, członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku^[2], członek Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa w 1920 roku^[3].

Życiorys

Syn Bogusława Macieja (1839–1880), współzałożyciela Domu Mody Bogusław Herse i Filipiny z Kottków. Firmę po śmierci Bogusława Macieja przejął jego brat Adam (1850–1915), który doprowadził przedsiębiorstwo do rozkwitu. W 1890 przeniósł siedzibę Domu Mody do nowej siedziby przy ul. Marszałkowskiej 150. Bogusław Herse ukończył studia ekonomiczne w Paryżu i w firmie rodzinnej pracował początkowo jako doradca, a po śmierci stryja Adama w 1915 przejął prowadzenie Domu Mody^[1][4]. Został sędzią handlowym i prezesem Izby Handlowej Polsko-Francuskiej.

W 1936 w wyniku strat finansowych spowodowanych dwoma poważnymi pożarami oraz ogólnoświatowym kryzysem podjął decyzję o zamknięciu Domu Mody i sprzedaży kamienicy^[5]

Jego stryjem był Jarosław Herse, burmistrz Poznania.

Zmarł w Laskach. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 205-1/6-11/18)^[6].

4 stycznia 1899 zawarł związek małżeński z Emilią Henryką Limprecht^[7] (1880–1957), z którą miał dwoje dzieci: Adama Bogusława (1900–1967) i Annę Zofię (1902–1976). Córka została żoną Jerzego Houwalta.

Taternictwo

Z zamiłowania taternik, jego przewodnikami byli Jędrzej Wala (młodszy) i Klemens Bachleda, pod koniec XIX wieku był uznawany za jednego z najaktywniejszych wspinaczy. W towarzystwie Ferdynanda Hoesicka w 1887 wszedł na Łomnicę, Lodowy Szczyt, Wysoką i Rysy, dwa lata później z Janem Robertem Gebethnerem (swoim szwagrem) i Adolfem Scholtze był na Gerlachu i Mięguszowieckim Szczycie. W późniejszym czasie zakupił willę Schodnica, gdzie podejmował Jana Kasprowicza, Władysława Orkana i Kazimierza Przerwę-Tetmajera^[8].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[9]
• Złoty Krzyż Zasługi (7 grudnia 1932)^[10]
• Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej] I stopnia^[11]
• Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej^[7]
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej^[7]

Członkostwo

• Prezes Rady Naczelnej Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego;
• Prezes Stowarzyszenia Kupców Polskich (1915–1936);
• Wiceprezes Lewiatana;
• Wiceprezes Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu;
• Prezes Izby Handlowej Polsko-Francuskie;
• Członek Rady Banku Polskiego;
• Wiceprezes rady Banku Kupiectwa Polskiego, zatwierdzonego w 1919^[12][13][14].

Przypisy

1. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 246. ISBN 83-01-08836-2.
2. Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
3. Piotr Krzysztof Marszałek, Rada Obrony Państwa z 1920 roku : studium prawnohistoryczne, Wrocław 1995, s. 166.
4. Hersowie, Wirtualne Muzeum Konstancina
5. Karolina Sulej "Dom Mody Herse" Culture.pl, maj 2014
6. Cmentarz Stare Powązki: HERSE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06] .
7. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 255.
8. Bogusław Herse w Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej
9. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
10. M.P. z 1932 r. nr 284, poz. 333 „za zasługi na polu gospodarczem w zakresie organizowania handlu i kupiectwa polskiego”.
11. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 282.
12. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Tygodnik Handlowy”, s. 1, Nr 10 (16) z 6 marca 1920. 
13. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Kurjer Warszawski”, s. 1, Nr 69 z 9 marca 1920. 
14. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Przegląd Gospodarczy”, s. 32, Nr 1 z 1 kwietnia 1920. 

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000113761763
• VIAF: 166285138
• PLWABN: 9810593991005606
• NUKAT: n2008117550

Encyklopedie internetowe:

• PWN: 3911361