Bitwa pod Lizard Point (1707)

Bitwa morska pod Lizard Point

Wojna o sukcesję hiszpańską
Bitwa pod Lizard Point (mal. Th. de Gudin)
Czas	1707
Miejsce	Lizard Point
Terytorium	La Manche
Wynik	zwycięstwo Francuzów
Strony konfliktu
Anglia Francja
Dowódcy
Richard Edwards Claude de Forbin René Duguay-Trouin
Siły
5 okrętów liniowych 14 okrętów
Straty
4 okręty liniowe 15 transportowców min. 900 zabitych 300 zabitych i rannych
Położenie na mapie Kornwalii miejsce bitwy
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii miejsce bitwy
Położenie na mapie Anglii miejsce bitwy
49°57′12,60″N 5°12′34,56″W

Bitwa pod Lizard Point – starcie zbrojne u wybrzeży Kornwalii w dniu 21 października 1707, podczas wojny o sukcesję hiszpańską, w którym eskadra francuska rozbiła konwój brytyjski niszcząc całą eskortę.

21 października angielski konwój liczący do 130 statków handlowych^[1] w eskorcie 5 liniowców pod wodzą Richarda Edwardsa, został zaatakowany w rejonie przylądka Lizard przez flotę francuską – połączone eskadry (14 liniowców) pod wodzą Claude de Forbina i René Duguay-Trouina. Mimo tak niekorzystnego stosunku sił, Brytyjczycy podjęli walkę, by zyskać na czasie i umożliwić transportowcom ucieczkę.

Po zaciętym boju „Cumberland” poddał się liniowcowi „Lys”, „Chester” – „Jasonowi”, a „Ruby” – „Amazone”. „Devonshire” po kilku godzinach walki z pięcioma francuskimi okrętami zapalił się i wyleciał w powietrze; zginęła cała załoga (900 ludzi z kapitanem) z wyjątkiem dwóch marynarzy. „Royal Oak” po zderzeniu z „Achille” (w którym oba okręty straciły bukszpryty) i po odparciu próby abordażu, zdołał ujść tracąc 12 zabitych i 27 rannych. Jego kapitan został potem wyrokiem sądu czasowo pozbawiony komendy (pozostałych dowódców, którzy utracili jednostki – uniewinniono)^[2].

Poza wymienionymi okrętami eskorty Francuzi zdobyli 15 transportowców^[1]. Autorzy brytyjscy zwracają uwagę na słabe współdziałanie pomiędzy Forbinem a Duguay-Trouinem jako główną przyczynę zmniejszonej skuteczności ataku^[2].

Eskadra brytyjska

„Cumberland” (80 dział, komodor Richard Edwards), „Devonshire” (80, kmdr John Watkins), „Royal Oak” (76, kmdr baron Wyld), „Chester” (50, kmdr John Balchen) i „Ruby” (50, kmdr Peregrine Bertie)^[2]

Eskadra francuska

• Forbin – „Mars” (54 działa), „Blackwall” (54), „Salisbury” (52), „Protée” (48), „Jersey” (46), „Griffon” (44), „Dauphine” (44), „Fidèle” (44);
• Duguay-Trouin – „Lys” (72), „Achille” (64), „Jason” (54), „Maure” (50), „Amazone” (40) „Gloire” (38)^[2]

Przypisy

1. Jean-Claude Castex: Dictionnaire des batailles navales franco-anglaises. Presses Université Laval, 2004, s. 90-91. ISBN 978-2-7637-8061-0.
2. William Laird Clowes: The royal navy: a history from the earliest times to the present. T. 2. London: William Clowes and Sons, 1897, s. 512-513.