Wenezuela
Caracas
13 lipca 1833
około 3 mln
Biblioteka Narodowa Wenezueli (hiszp. Biblioteca Nacional de Venezuela[1]) – biblioteka narodowa Wenezueli. Za datę jej powstania jest uznawany 13 lipca 1833 roku, gdy prezydent José Antonio Páez wydał dekret o jej utworzeniu.
Juan Germán Roscio(inne języki) w 1810 roku proponował utworzenie biblioteki publicznej w Caracas[1].
4 czerwca 1814 roku Simón Bolívar nakazał utworzenie biblioteki publicznej w Caracas. Do zbiorów miano włączyć książki zdeponowane w urzędach, dzieła należące do wygnańców, książki znajdujące się na indeksie ksiąg zakazanych oraz prywatne dary. Odpowiedzialnym za utworzenie biblioteki był Carlos Arévalo. Nie ukończył on tego zadania z powodu ataku wojsk rojalistycznych. Zgromadzone zbiory stały się podstawą do utworzenia biblioteki narodowej. José Antonio Páez powołał ją dekretem z 13 lipca 1833 roku[2][3]. Pomimo wydania dekretu do 1840 roku biblioteka nie powstała. Wówczas grupa młodych pisarzy i intelektualistów utworzyła stowarzyszenie „El Liceo Venezolano”. Udostępniło ono księgozbiór, który powstał dzięki darowiznom. W 1844 roku stowarzyszenie zostało rozwiązane, bibliotekę zamknięto, a zbiory liczące około 2 tysięcy woluminów przejął rząd[3].
W styczniu 1850 roku rząd José Tadeo Monagasa uchylił dekret z 1833 roku i ogłosił nowy o utworzeniu Biblioteki Narodowej. Podlegała ona władzom Centralnego Uniwersytetu i Dyrekcji ds. Nauczania Publicznego (Dirección de Instrucción Pública) i miała siedzibę w budynku klasztoru franciszkanów, gdzie mieścił się również Uniwersytet[1]. Do 1892 roku biblioteka funkcjonowała w ramach Centralnego Uniwersytetu w budynku noszącym obecnie nazwę Palacio de las Academias[4].
W budynku o powierzchni 80 tysięcy metrów kwadratowych mieszczą się blisko trzy miliony woluminów książek. Ponadto w zbiorach znajdują się też czasopisma, dokumenty i zbiory audiowizualne. Biblioteka posiada pięć inkunabułów, a najstarszy wolumin pochodzi z 1471 roku[5].
W latach 1892–1910 biblioteka mieściła się w budynku na północ od Plaza Bolívar(inne języki). W 1910 roku ogłoszono konkurs na nową siedzibę biblioteki. Projekt przygotował Alejandro Chataing[4].
Ponieważ zbiory wciąż się rozrastały, w latach 70. XX wieku uznano, że jest konieczna budowa nowego budynku. Zaprojektował go Tomás Sanabria(inne języki). Budowę rozpoczęto w 1981 roku, a otwarcie miało miejsce w 1989 roku[6]. Budynek jest częścią kompleksu Foro Libertador(inne języki), który oprócz biblioteki obejmuje także archiwum narodowe (Archivo General de la Nación) i Panteon Narodowy (Panteón Nacional)[4].
Bibliotece cyfrowej nadano imię Césara Rengifo(inne języki) (Biblioteca Digital de Venezuela César Rengifo)[7]. Została ona uruchomiona w 2015 roku[8]. Jest dostępna pod adresem bibliotecadigital.bnv.gob.ve