Przed przebudową funkcjonował jeden dwukrawędziowy peron wyspowy, na który dostać się można było przejściem w poziomie torów znajdującym się na wschodnim jego krańcu, przez tor nr 2. Przejście było chronione zaporami z napędem elektrycznym, opuszczanymi przez dyżurnego ruchu. Przez stację przechodził także tor bez krawędzi peronowej. Aktualnie na stacji są dwa perony – pierwszy, jednokrawędziowy, przyległy do budynku dworca i drugi – dwukrawędziowy, połączony przejściem podziemnym z budynkiem dworca oraz terenami po drugiej stronie stacji, przy ul. Dokudowskiej, gdzie znajduje się parking.
Przed dworcem znajduje się przystanek komunikacji miejskiej, postój taksówek oraz monitorowany parking P+R.
Historia
Budynek dworca
Pierwotny budynek dworca kolejowego został wzniesiony w roku 1867 (tj. wraz z oddaniem do użytku drogi żelaznej) według projektu Alfonsa Ferdynanda Kropiwnickiego. Była to budowla parterowa typowa dla architektury carskiej Rosji. Budynek został spalony przez wycofujące się wojska rosyjskie w roku 1915[4]. Budowę obecnego budynku, częściowo wykorzystującego ruiny po pierwotnym, zakończono w 1928 r. – autorem projektu był architekt Władysław Kwapiszewski. Obiekt ma ogromną dwukondygnacyjną facjatę, stylowo nawiązuje do renesansu. W środku znajduje się duży hol z antresolą i kilka pomieszczeń bocznych.
Na budynku dworca wiszą tablice pamiątkowe:
upamiętniająca pobyt w 1920 roku Józefa Piłsudskiego, który na peronie dworca dekorował żołnierzy 34 pułku piechoty odznaczeniami bojowymi; tablica została wmurowana w pierwszą rocznicę śmierci marszałka[5]
informująca, że dworzec nosi imię „Zesłańców Sybiru”
Wydarzenia
17 marca 2014
Zakończył się remont budynku dworcowego – m.in. przebudowano i dostosowano do potrzeb osób niepełnosprawnych halę główną, zainstalowano tablice[a] wyświetlające informacje o najbliższych pociągach przyjeżdżających i odjeżdżających, wymieniono wszelkie instalacje i stolarkę okienną, uporządkowano okolice dworca i wybudowano parking, zainstalowano monitoring i instalację przeciwpożarową[6][7]. W poczekalni rozpoczęła działalność galeria „Biała Lokomotywa”, prowadzona przez Gminny Ośrodek Kultury w Łomazach. Prezentowane są w niej materiały promujące szeroko pojęty region (także po białoruskiej stronie granicy) – historię, osobliwości, miejsca godne zwiedzania – oraz inne wystawy okolicznościowe.
31 sierpnia 2018
Została rozebrana kładka dla pieszych w ciągu ul. Łomaskiej, znajdująca się tuż za peronami w kierunku zachodnim[8].
17 września 2021
Dworcowi nadano imię „Zesłańców Sybiru”, a wydarzenie to upamiętniono wmurowaniem tablicy pamiątkowej[9][10].
27 maja 2022
Wewnątrz budynku odsłonięto tablicę poświęconą Czesławowi Niemenowi, który po repatriacji pierwsze kroki w Polsce postawił właśnie na bialskim dworcu[11].
14 października 2022
Otwarto tunel prowadzący na peron 2 (udostępniony dla podróżnych na początku 2022 roku)[12][13].
12 marca 2023
Oddano do użytku przylegający do budynku dworca peron 1 wraz z torem nr 2[14]. Obecnie więc stacja ma 4 tory – nr 1 i 3 przy peronie 2 i nr 5 bez dostępu do krawędzi peronowej.
Budowle związane
W pobliżu dworca znajdują się zabytkowe: budynek jednokanałowej parowozowni z czasów budowy kolei warszawsko-terespolskiej (później, po zakończeniu obsługi parowozów, pełnił rolę kolejarskiej świetlicy[4], następnie był to obiekt handlowy, obecnie (styczeń 2018) nie jest zagospodarowany), wieża ciśnień, drewniany dom naczelnika stacji z pocz. XX w. wraz z parkiem.
Wieża ciśnień
Została wzniesiona w latach 1926–1928. Zbiornik na wodę znajdujący się w budowli jest konstrukcją żelbetową o grubości ścianki 30 cm i wysokości 5 m, przykryty drewnianą pokrywą; mieści 240 m³ wody. Poniżej zbiornika znajduje się ręcznie obsługiwany piec zapobiegający zamarzaniu wody w czasie mrozów. Wieża zaopatrywana była w wodę rurociągiem o średnicy 150 mm i ciśnieniu 2 at z ujęcia nad Krzną w okolicach dzisiejszego mostu w ciągu alei Tysiąclecia. Urządzenia te były sprawne do roku 1975. Nadmiar wody opuszczał zbiornik przez rurę przelewową wyprowadzoną na wschodnią stronę wieży[4].
Wieża zaopatrywała w wodę zarówno normalnotorową stację kolejową, jak i położoną opodal końcową stację wąskotorowej Bialskiej Kolei Dojazdowej.
W listopadzie 2014 r. wieża została sprzedana przez PKP S.A. prywatnemu inwestorowi, który zamierzał urządzić tu punkt gastronomii, hotel i mieszkanie[15]. W maju 2021 wieża, w której nie dokonano żadnych prac adaptacyjnych do nowej roli, znowu została wystawiona na sprzedaż[16].
Galeria
Widok budynku dworca od strony miasta
Wnętrze z galerią
Wieża ciśnień przy stacji
Widok na peron (przed przebudową) z kładki dla pieszych (nieistniejącej)
↑ abcKrólik Andrzej: Moje dzieciństwo na „ciuchci”. Wyd. 1. Międzyrzec Podlaski: Intergraf, 2008, seria: Biblioteczka Bialska. ISBN 978-83-926420-4-6. (pol.). Brak numerów stron w książce