Bartłomiej Giżycki herbu Gozdawa (ur. ok. 1770, zm. 25 kwietnia 1827 w Mołoczkach) – generał Armii Imperium Rosyjskiego, marszałek szlachty wołyńskiej, kawaler maltański (w zakonie od 1810 roku), kawaler Honoru i Dewocji[1].
Syn Kajetana Giżyckiego.
Życiorys
Szef szwadronu w bitwie pod Zieleńcami (1792). Piętnasty żołnierz odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Virtuti Militari (miał wchodzić w skład Kapituły Orderu). W 1814 został generałem wojsk rosyjskich. Marszałek szlachty guberni wołyńskiej (1825). Właściciel pałacu w Mołoczkach[2].
(...) Zacny Bartłomiej Giżycki, potém gubernator, nigdy masonem być nie chciał. Nie rozumował, nie badał, ale miał wstręt; instynktem prawéj polskiéj duszy, czuł w tém obrazę Boską, polskiemu narodowi, wierze Św. szkodliwą; był szczérym, katolickim, prawdziwym obywatelem. Przyłożył się najsilniej do usunięcia Komburleja, téj wielkiéj plagi Wołynia. (...)[3]
Przypisy
- ↑ Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 201.
- ↑ pamiętniki Tadeusza Bobrowskiego, str. 123
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, Kraków 1873, na str. 676
Bibliografia
Linki zewnętrzne
