Autostrada międzystanowa nr 2 (ang.Interstate 2, skrótowo I-2) – częściowo ukończona amerykańskaautostrada międzystanowa biegnąca przez południową część doliny Rio Grande, w południowym Teksasie. Rozpoczyna się na skrzyżowaniu z drogami U.S. Route 83 (US 83) i U.S. Route 83 Business (Bus. US 83) w Peñitas, skąd biegnie w kierunku wschodnim. Kończy się na węźle z autostradą I-69E, U.S. Route 77 (US 77) i U.S. Route 83 w Harlingen. Na całej długości ma wspólny przebieg z U.S. Route 83. Arteria jest równoległa do meksykańskiej federalnej drogi nr 2, innej głównej drogi wschód-zachód leżącej wzdłuż granicy USA-Meksyk po meksykańskiej stronie rzeki Rio Grande. Po ukończeniu, zachodni kraniec trasy będzie znajdował się w mieście Laredo. I-2 jest jedną z relatywnie niedawno wytyczonych autostrad międzystanowych; została oznakowana w 2013 roku. Budowa magistrali jest częścią planu rozszerzenia sieci autostrad na południowy Teksas, gdzie znajdują się trzy odgałęzienia autostrady I-69. Obecnie łączy się z I-69E oraz I-69C, natomiast po przedłużeniu do Laredo połączy się także z I-69W. Według stanu na 2022 rok drogi te nie są połączone z resztą sieci.
Opis trasy
I-2 rozpoczyna się w Peñitas, na jednopoziomowym skrzyżowaniu z U.S. Route 83 i U.S. Route 83 Business. Autostrada biegnie przez dolinę Rio Grande w kierunku wschodnim, jako dwujezdniowa – po dwa pasy ruchu w każdym kierunku. Trasa skręca w kierunku południowo-wschodnim na wysokości Mission i omija McAllen od strony południowej, biegnąc w pobliżu portu lotniczego McAllen. Następnie odbija w kierunku północno-wschodnim koło Pharr, gdzie krzyżuje się z autostradą I-69C i drogą U.S. Route 281, na północ od centrum. Kontynuując przebieg na wschód, autostrada omija małe miasteczka, mniej więcej równolegle do U.S. Route 83 Business. Kończy się na wielopoziomowym węźle z I-69E, U.S. Route 77 i U.S. Route 83 w Harlingen.
Historia
Obecny wspólny odcinek I-2 i U.S. Route 83 w dzielnicy handlowej McAllen (2005)
1 kwietnia 2013 roku Komisja Transportu w Teksasie zwróciła się z wnioskiem o przydzielenie oznaczenia I-2 na odcinku US 83 z Palmview do Harlingen. Wniosek został zaakceptowany w maju tego roku na spotkaniu z przedstawicielami Amerykańskiego Zjednoczenia Funkcjonariuszy Dróg Stanowych i Transportu (ang.American Association of State Highway and Transportation Officials (AASHTO)). Odcinek drogi o długości 47 mil (76 km) został zbudowany jako droga o ograniczonym dostępie. Łączy się z I-69E w Harlingen[2] i z I-69C w Pharr[3]. 24 maja 2013 roku Federalna Administracja Drogowa (ang.Federal Highway Administration (FHA)) zezwoliła na wykorzystanie numeru drogi[4], a 30 maja tego samego roku zgodę wydała Komisja Transportu w Teksasie[5]. Doprowadziło to nie tylko do wyznaczenia przebiegu I-2, ale również odcinków I-69E z Brownsville do Raymondville, I-69C z Pharr do US 281 koło Edinburga oraz autostrady I-369 i krótkiego odcinka U.S. Route 59 na zachód od Texarkany, które docelowo będą częścią planowanego łącznika – o długości 115 mil (185 km) – między I-69 w Tenaha a Texarkaną[4]. Plany te dodały ponad 100 mil (160 km) dróg do sieci autostrad międzystanowych w dolinie Rio Grande[6]. Latem 2013 roku zainstalowano stosowne oznakowanie.
Wschodnia jezdnia autostrady I-2 (razem z US 83), w kierunku Harlingen i Brownsville
Według stanu na lipiec 2021 roku skupisko dróg w dolinie Rio Grande, składające się z wyznaczonych odcinków I-2, I-69C i I-69E nie jest połączone z siecią autostrad międzystanowych. Sytuacja ta ma się zmienić w wyniku realizacji planów dokończenia I-69E wzdłuż US 77 między Raymondville a Robstown, a także ukończenia odcinka dawniej przynależnego do korytarza I-69, łączącego się z I-37 na zachód od Corpus Christi. Na mocy dokumentu[a] wydanego 13 lipca 2012 roku[7]Agencja Ochrony Środowiska (ang.Environmental Protection Agency (EPA)) zezwoliła na przebudowę 91 mil (146 km) drogi US 77 do standardów autostrady międzystanowej, włączając w to obwodnice miejscowości leżących przy trasie. Uzyskanie funduszy na realizację przedsięwzięcia zakładano na okres po 2015 roku[8].
Przyszłość
Z powodu rosnącego natężenia ruchu trwa budowa 9-milowego (14,4 km) odcinka omijającego La Joya. Powstaje on w dwóch etapach, a oddanie do użytku zaplanowano na maj 2023 r. Według Teksańskiego Departamentu Transportu (ang.Texas Department of Transport (TxDOT) koszt budowy obu etapów, z punktu na zachód od Palmview do punktu na wschód od Sullivan City ma wynieść 183 miliony dolarów[9][10].
Węzły
Numeracja węzłów uwzględnia prawdopodobne ustanowienie zachodniego końca arterii I-2 w Laredo.
jednopoziomowe skrzyżowanie; zachodni kraniec; zachodni koniec wspólnego odcinka z US 83; zachodni koniec US 83 Bus.; kontynuacja drogi jako US 83 zachodnia (Expressway 83)
przyszła I-2 (zachód) / US 83 (obwodnica La Joya)
planowane ukończenie w 2023 roku jako część US 83/I-2
południowy koniec I-69C; węzeł numerowany jako 146A (część południowa) i 146B (część północna); wyjazdy z jezdni południowej I-69C o numerach 1A-B; trójpoziomowy
wschodni kraniec trasy; wschodni koniec wspólnego odcinka z US 83; numer węzła 26B w ciągu I-96E
Uwagi
↑Dokument ten, nazywany Finding Of No Significant Impact, określa powody dlaczego realizacja danej inwestycji nie będzie miała znaczącego wpływu na ludzi i środowisko; za jego odpowiednik w polskim prawie można uznać tzw. decyzję środowiskową
Przypisy
↑Transportation Planning and ProgrammingT.P.P.DivisionTransportation Planning and ProgrammingT.P.P., Interstate Highway No. 2, [w:] Highway Designation Files, Texas Department of Transportation [dostęp 2022-05-08](ang.).???
↑Special Committee on U.S. RouteS.C.U.S.R.NumberingSpecial Committee on U.S. RouteS.C.U.S.R., SCOH Report from Special Committee on U.S. Route Numbering Annual Meeting (Report) [PDF], Waszyngton: American Association of State Highway and Transportation Officials, 16 listopada 2012 [zarchiwizowane](ang.). Brak numerów stron w książce
