Rozegrane na Ballymore Stadium zawody były trzecim turniejem sezonu 2002/2003IRB Sevens World Series i wzięło w nich udział szesnaście reprezentacji. Drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym podzielone na cztery czterozespołowe grupy, po czym w drugim dniu osiem najlepszych awansowało do ćwierćfinałów, a pozostała ósemka zmierzyła się w walce o Bowl. Podział na grupy ogłoszono na początku stycznia 2003 roku[1], a wśród wyznaczonych arbitrów znaleźli się Stuart Dickinson, Matt Goddard i Paddy O’Brien[2].
Wśród faworytów turnieju wymieniano Australię, z debiutującymi Lote Tuqiri i Chrisem Lathamem, Nową Zelandię – liderów cyklu, Fidżi – zwycięzców poprzedzającego turnieju oraz Anglię[3][4][5]. W fazie grupowej w obecności ponad siedmiu tysięcy widzów z dobrej strony pokazał się zespół z Wysp Cooka, Anglicy pokonali Fidżyjczyków, Australijczycy łatwo wygrali swe mecze, zaś Nowa Zelandia nie oddała rywalom nawet punktu[6][7][8][9]. W drugim dniu Australijczycy stracili szansę na końcowe zwycięstwo przez czerwoną kartkę dla Brocka Jamesa, Francuzi dotarli do pierwszego półfinału, w całych zawodach triumfowali jednak reprezentanci Anglii, którzy w półfinale odnieśli pierwsze w historii zwycięstwo nad Nowozelandczykami, a w finale po raz drugi w tym turnieju pokonali Fidżyjczyków[10][11][12][13].
Najwięcej punktów zdobył Fidżyjczyk, Nasoni Roko, który wraz z dwoma innymi zawodnikami zwyciężył ex aequo również w kategorii przyłożeń z sześcioma[14]. Najlepszym graczem turnieju został natomiast wybrany Anglik Ben Gollings[15].
