Friedrich August Wittig
23 marca 1823 Miśnia
20 lutego 1893 Düsseldorf
niemiecka
Hochschule für Bildende Künste Dresden
rzeźbiarstwo
Friedrich August Wittig (ur. 23 marca 1823 w Miśni, zm. 20 lutego 1893 w Düsseldorfie)[1][2] – niemiecki rzeźbiarz.
W latach 1843–1849 studiował w Kunstakademie w Dreźnie pod kierunkiem Ernsta Friedricha Augusta Rietschela[1]. Od 1849 do 1864 przebywał w Rzymie[2], gdzie rozwinął swój styl klasyczny[1][2]. W 1864 został profesorem rzeźby w Kunstakademie w Düsseldorfie[1][2].
Tworzył głównie płaskorzeźby i rzeźby grupowe, preferując motywy z mitologii klasycznej i Biblii. Swoim uczniom za wzór stawiał rzeźby Fidiasza, Michała Anioła i Petera Vischera młodszego. W twórczości Wittiga widoczne są wpływy Rietschela i Ernsta Hähnela[2]. Jego pierwszą życzliwie przyjętą pracą była płaskorzeźba Der Raub des Hylas (inny tytuł: Hylas und die Nymphen, 1846), a grupową rzeźbą z brązu – Siegfrieds Abschied von Kriemhild[2]. Inne znane jego prace, to m.in. Caritas (marmur, 1850) i Hagar und Ismael (gips, 1854; marmur, 1874)[2]. W 1869 stworzył naturalnej wielkości popiersie z brązu dyrektora düsseldorfskiej Kunstakademie Wilhelma von Schadowa[1][2], z okazji pięćdziesiątej rocznicy odbudowy instytucji[1]. Ostatnim dziełem Wittiga był projekt własnego grobowca ozdobionego pietą z brązu (1892); grobowiec znajduje się na Cmentarzu Północnym w Düsseldorfie[1].
Witting jest autorem projektu posągu Nike, zwieńczającego Kolumnę Zwycięstwa z 1873 w Oleśnicy. W 1983 posąg uległ zniszczeniu i został odtworzony, a jego kopia w 1988 wróciła na swoje miejsce. Rekonstrukcja posągu znajduje się w oleśnickim Domu Spotkań z Historią[3][4].