Arthur Meulemans

Arthur Meulemans
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1884
Aarschot

Pochodzenie

flamandzkie

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1966
Etterbeek

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka modernistyczna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Arthur Meulemans (ur. 19 maja 1884 w Aarschot, zm. 29 czerwca 1966 w Etterbeek)[1][2] – flamandzki kompozytor, dyrygent i pedagog; uważany za pierwszego reprezentanta flamandzkiego impresjonizmu[1].

Życiorys

W latach 1900–1906 studiował w Lemmensinstituut(inne języki) w Mechelen pod kierunkiem Oscara Depuydta (organy), Aloysa Desmeta (harmonia) i Edgara Tinela (kontrapunkt i fuga)[1][3]. Po ukończeniu studiów pozostał w Lemmensinstituut do 1912 jak wykładowca harmonii[2][3]. W latach 1916–1930 był dyrektorem założonej przez siebie szkoły śpiewu i gry na organach w Hasselt[1][3]. Następnie wyjechał do Brukseli, gdzie od 1930 był dyrygentem orkiestry symfonicznej brukselskiego radia. W 1942, wobec konfliktów z okupującymi Belgię nazistami, zrezygnował z tej funkcji i poświęcił się pracy kompozytorskiej[1][2][3].

Meulemans za swoją twórczość otrzymał wiele nagród, m.in. Karel Boury-prijs (za pieśni) przyznaną przez Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde(inne języki) (1913), nagrodę (za symfonię) od Związku Kompozytorów Belgijskich (SABAM) (1947), Noordstar-Boerhave Prijs (1950) i Jef Denijn Prijs (1950) (za Serenata for carillon)[1][4]. W 1941 został członkiem, a w 1954 prezesem Académie Royale de Belgique(inne języki) w Brukseli[1]. W 1956 założona została w Antwerpii Fundacja Arthura Meulemansa, mająca na celu upowszechnianie jego utworów poprzez publikację partytur i wydawanie płyt[1][4].

Twórczość

Meulemans dość wcześnie odszedł od konserwatywnego niemieckiego romantyzmu preferowanego przez swojego mistrza Edgara Tinela i większość flamandzkich kompozytorów, zwracając się ku francuskiemu impresjonizmowi[3]. Równocześnie zachował twórczą indywidualność, zwłaszcza w opisowym charakterze niektórych symfonicznych utworów programowych, inspirowanych naturalizmem flamandzkich malarzy renesansu[4]. Ta programowość oparta na flamandzkiej tematyce oraz stosowana (pod wpływem Debussy’ego i Ravela) bogata i wielobarwna orkiestracja czynią z Meulemansa pierwszego flamandzkiego impresjonistę[1].

Skomponował ponad 100 utworów na orkiestrę, w tym 15 symfonii i około 20 koncertów. Pisał muzykę sceniczną (w tym 3 opery), muzykę religijną (11 mszy, 3 Te Deum, oratoria, kantaty, motety) oraz świeckie utwory chóralne, muzykę kameralną i utwory instrumentalne na fortepian, organy i carillon[3][1]. Popularność zyskał jego utwór religijny Sanguis Christi (1938), który co 5 lat jest wykonywany podczas Procesji Świętej Krwi w Brugii[1][4].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][4])

Utwory sceniczne

  • Vikings, tragedia liryczna w 3 aktach, libretto E. Buskens, 1919, (wyst. Antwerpia, 1937)
  • Adriaen Brouwer, opera w 3 aktach, libretto F. de Witt-Huberts, 1926, (wyst. Antwerpia, 1947)
  • Egmont, dramat liryczny w 3 aktach, libretto J. van Rooy, 1944, (wyst. Antwerpia, 1960)
  • Sanguis Christi, przedstawienie religijne, 1938, (wyst. Brugia, 1938)

Utwory orkiestrowe

  • 15 symfonii, m.in.:
    • VI Zee-symphony z chórem, 1940
    • X Psalmensymphony z chórem, 1943
    • XII Rembrandtsymphony, 1950
  • liczne szkice symfoniczne i suity, m.in.
    • Meteorologisch Instituut, 1951
    • Peter Bruegel Suite, 1952
    • Hertog Jan van Brabant Suite, 1953
  • około 20 koncertów, m.in.
    • 2 koncerty wiolonczelowe, 1920, 1944
    • 2 koncerty fortepianowe, 1941, 1956
    • 3 koncerty skrzypcowe, 1942, 1946, 1950
    • Koncert altówkowy, 1942
    • Koncert harfowy, 1953
    • Koncert na klawesyn lub fortepian, 1958
    • Koncert organowy, 1958

Utwory kameralne

  • Kwintet fortepianowy
  • 2 kwintety na instrumenty dęte blaszane
  • 5 kwartetów smyczkowych
  • 4 tria na instrumenty dęte
  • 2 tria smyczkowe
  • Trio fortepianowe
  • sonaty na skrzypce, altówkę, wiolonczelę, fortepian

Utwory wokalne i wokalno-instrumentalne

  • De Kinkhooren der seizoenen na chór a cappella, 1952
  • liczne pieśni solowe, w tym:
    • kantaty
    • motety
  • msze
  • oratoria, m.in.:
    • Sacrum Mysterium, 1916
    • Kinderen van deze tijd, 1957

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Paja-Stach 2000 ↓, s. 220.
  2. ↑ a b c Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Corneel Mertens, Diana von Volborth-Danys: Meulemans, Arthur. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2018-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-29)]. via Oxford University Press. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Karolien Selhorst, Luc Leytens: Meulemans, Arthur. [w:] Studiecentrum Vlaamse Muziek [on-line]. [dostęp 2018-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-29)]. (niderl. • ang.).
  4. ↑ a b c d e Mertens 2004 ↓.

Bibliografia

  • Jadwiga Paja-Stach: Meulemans Arthur. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000. ISBN 83-224-0656-8. (pol.).
  • Corneel Mertens: Meulemans, Arthur. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. M. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!