Arthur Abraham, właśc. Awetik Abrahamjan[1] (orm. Ավետիք Աբրահամյան; ur. 20 lutego1980[2] w Erywaniu) – niemiecki bokser pochodzenia ormiańskiego[3], były mistrz świata organizacji IBF w kategorii średniej (do 160 funtów), były mistrz świata organizacji WBO w kategorii super średniej (do 168 funtów). Pokonał 16 zawodników o tytuł mistrza świata[4].
Kariera amatorska
Bilans walk amatorskich to 81 zwycięstw, 6 remisów i 3 porażki. W 1997 zdobył tytuł amatorskiego mistrza Niemiec w kategorii średniej.
Kariera zawodowa
Karierę zawodową zaczął w sierpniu 2003. W kwietniu 2005 znokautował w piątej rundzie byłego mistrza świata wagi średniej, Héctora Javiera Velazco, a następnie pokonał na punkty Howarda Eastmana[5]. Rok zakończył zdobyciem wakującego tytułu mistrza świata organizacji IBF, nokautując w piątej rundzie Nigeryjczyka Kingsleya Ikeke[6].
W 2006 obronił swój tytuł trzy razy, pokonując na punkty kolejno Shannana Taylora, Kofi Jantuaha[7] i Edisona Mirandę. W tym ostatnim pojedynku Abraham już w czwartej rundzie doznał złamania szczęki. Kolumbijczykowi natomiast sędzia odjął aż pięć punktów – dwa w piątej rundzie za zamierzone uderzenie rywala głową, kolejne dwa w siódmej i jeden w jedenastej za ciosy poniżej pasa[8].
26 maja 2007 Abraham po raz czwarty przystąpił do obrony swojego mistrzowskiego pasa. Pretendentem do tytułu był niepokonany do tej pory Kanadyjczyk Sébastien Demers. Abraham wygrał pojedynek przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[9]. 18 sierpnia zmierzył się z Khorenem Ghevorem z Armenii. Abraham wygrał pojedynek nokautując rywala w jedenastej rundzie[10]. W ostatnim pojedynku w 2007 pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Wayne’a Elcocka[11].
W 2008 stoczył trzy walki. 29 marca znokautował w dwunastej, ostatniej rundzie Elvina Ayalę[12]. 21 czerwca stoczył swój pierwszy pojedynek w Stanach Zjednoczonych – w rewanżowej walce już w czwartej rundzie znokautował Edisona Mirandę (który wcześniej dwukrotnie leżał na deskach)[13]. Nie była to walka mistrzowska, a bokserzy walczyli w ustalonym wcześniej limicie wagowym wynoszącym 166 funtów. W ostatnim pojedynku w 2008 pokonał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie oficjalnego pretendenta do tytułu, Raúla Márqueza[14].
W 2009 dwukrotnie obronił tytuł mistrza świata, pokonując Lajuana Simona (na punkty)[15] oraz Mahira Orala (TKO w dziesiątej rundzie)[16].
Niedługo po tej walce zrezygnował z tytułu mistrza świata IBF w kategorii średniej i zmienił kategorię wagową na wyższą, aby wystartować w turnieju Super Six – pojedynku sześciu najlepszych bokserów w kategorii super średniej. 17 października 2009, w pierwszym pojedynku tego turnieju, znokautował w ostatniej, dwunastej rundzie Jermaina Taylora[17]. 27 marca 2010, w kolejnej walce z tego cyklu zmierzył się z Andre Dirrellem i został zdyskwalifikowany w jedenastej rundzie za uderzenie leżącego rywala (Dirrell poślizgnął się na mokrym ringu i upadł). Wcześniej w czwartej rundzie Abraham po raz pierwszy w karierze leżał na deskach i był liczony[18]. 27 listopada 2010 Abraham przegrał po raz drugi w karierze. Jego pogromcą okazał się Anglik Carl Froch, z którym przegrał jednogłośnie na punkty w walce o mistrzostwo świata WBC[19]. 12 lutego 2011 Abraham, korzystając z przerwy w występach w Super Six, zmierzył się z Stjepanem Božiciem, którego pokonał przez TKO w drugiej rundzie. 14 maja 2011 przystąpił do półfinału w turnieju Super Six, w którym jego przeciwnikiem był mistrz WBA, Andre Ward. Abraham przegrał wysoko na punkty, równocześnie odpadając z turnieju[20]. Po pokonaniu Pablo Oscara Natalio Fariasa i Piotra Wilczewskiego, otrzymał szansę walki o mistrzostwo świata WBO kategorii super średniej. 25 sierpnia 2012 roku pokonał jednogłośnie na punkty czempiona WBO Roberta Stieglitza i zdobył pas mistrza świata w drugiej kategorii wagowej. 27 września 2014 pokonał jednogłośnie na punkty Anglika Paula Smith′a[21].
21 lutego 2015 w berlińskiej hali O2 World Arena wygrywając w rewanżowej walce na punkty 116:112, 117:111 i 117:111 z Paulem Smithem (35-5, 20 KO), po raz trzeci obronił tytuł mistrza świata federacji WBO kategorii super średniej[22].
18 lipca 2015 w Halle w czwartym pojedynku z Robertem Stieglitzem (47-4-1, 27 KO) wygrał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie, broniąc po raz czwarty z rzędu tytuł mistrza świata federacji WBO[23].
9 kwietnia 2016 w Las Vegas przegrał na punkty z Gilberto Ramírezem (34-0, 24 KO), tracąc tytuł mistrza świata federacji WBO, kategorii super średniej. Sędziowie punktowali pojedynek w stosunku 120:108 na korzyść Meksykanina[24][25].
Był gościem talk-show RBBThadeusz (2006). 15 maja 2008 miał premierę film dokumentalny o jego karierze bokserskiej Es geht um alles! (2008)[26][27]. 24 października 2009 roku w Kolonii otwarto wystawę „Ring” autorstwa Olivera Pochera, który występuje przeciwko Abrahamowi-mistrzowi boksu na ringu[28][29][30]. 9 kwietnia 2010 roku Abraham wziął udział w pokazie tańca w programie RTL Let’s Dance, ale po pierwszym odcinku opuścił show, by w pełni skoncentrować się na swojej karierze bokserskiej. Grał drugoplanową rolę boksera Richarda Vogta w biograficznym dramacie sportowym Uwe BollaMax Schmeling (2010)[31][32] u boku Henry’ego Maske i Yoana Pablo Hernándeza. Pojawił się także gościnnie w telewizyjnym filmie MDRBambi hilft Kindern (2010), jako armeński bokser w dokumentalnym filmie historycznym NDRAghet - Ein Völkermord (2010) z Martiną Gedeck i Gottfriedem Johnem, w kinowej komedii Tila SchweigeraTata do pary 2 (Kokowääh 2, 2013) jako brat sprzedawczyni oraz w roli Herkurana w jednym z odcinków serialu kryminalnego NDRTatort: Willkommen in Hamburg (Miejsce zbrodni. Witamy w Hamburgu, 2013)[33] z Tilem Schweigerem, a także w teledysku do utworu „Boom Boom” (2011) ormiańskiej wokalistki Emmy Bedżanian[34].
28 kwietnia 2018 w Baden-Arena w Offenburgu, zmierzył się z Patrickiem Nielsenem (29-3, 14 KO). Po dwunastu rundach sędziowie punktowali dwukrotnie 116-111 na korzyść Abrahama i 113-114 dla Duńczyka.
