Apoloniusz z Pergi (stgr. Ἀπολλώνιος ὁ Περγαῖος, Apollonios hoe Pergaios; ur. ok. 260 p.n.e., zm. ok. 190 p.n.e.[potrzebny przypis]) – starogrecki matematyk i astronom, znany z badań nad geometrią krzywych płaskich.
Życiorys
O jego życiu wiadomo niewiele. Studiował matematykę w Szkole Aleksandryjskiej u uczniów Euklidesa. Najbardziej aktywny naukowo był około 210 r. p.n.e. Działał na terenie Aleksandrii[1] i Pergamonu[potrzebny przypis].
Dorobek badawczy
Trzeci z wpływowych matematyków starożytnej Grecji, po Euklidesie i Archimedesie[2]. W starożytności nazywano go „Wielkim Geometrą”[potrzebny przypis]. Apoloniusz interesował się głównie geometrią, a zwłaszcza krzywymi stożkowymi. Napisał traktat Stożkowe (stgr. Κωνικά, Konika), w którym opisał krzywe jak elipsa, parabola i hiperbola oraz nadał im nazwy[1]. Wprowadził też blisko powiązane z hiperbolą pojęcie asymptoty[1]. W dziele tym naukę o krzywych stożkowych doprowadził prawie do poziomu nowożytnego[3]. Stworzył podwaliny geometrii analitycznej[4]. Opisał też problem Apoloniusza konstrukcji okręgu stycznego do trzech zadanych.
W astronomii Apoloniusz zajmował się badaniem ruchu Księżyca i teorią epicykli[1]. Jego księgi tłumaczyli matematycy nowożytni, m.in. Viète, Halley, Fermat, Hilbert[potrzebny przypis].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
