Margaritha w marcu 1530 opublikował dzieło pt. „Der ganz jüdisch Glaub” (Cała żydowska wiara), w którym podjął próbę wyjaśnienia modlitw i zwyczajów żydowskich z zamiarem udowodnienia, że naród żydowski odrzucił prawdziwego Mesjasza. Oskarżał w nim żydów m.in. o to, że modlitwy żydowskie szkalują niemieckich cesarzy[1]. W czerwcu tego samego roku cesarz Karol V Habsburg zwołał w Augsburgu dysputę religijną przed komisją uczonych, w której adwersarzem Antoniusa Margarithy był Josel z Rosheim, reprezentant i przywódca (sztadlan) alzackich Żydów w Świętym Cesarstwie Rzymskim wobec cesarza i władców terytorialnych[1]. W jej wyniku, pod wpływem argumentacji Josela z Rosheim, Antoniusa Margarithę komisja uznała za „niebezpiecznego denuncjanta i wichrzyciela”[1].
Martin Luther przeczytał „Der ganz jüdisch Glaub” w 1539[2], przed napisaniem swojego antysemickiego traktatu O Żydach i ich kłamstwach z 1543.
Przypisy
↑ abcFriedrich Battenberg: Żydzi w Europie. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 2008, s. 164. ISBN 978-83-04-04847-8.
.png)
