Antoni Skulbaszewski (ur. 16 stycznia?/29 stycznia 1915 w Perehonówce(inne języki) koło Kijowa, zm. 1990 w Kijowie[1]) – pułkownik Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego[potrzebny przypis], naczelny prokurator wojskowy.
Życiorys
Syn Dionizego i Marii z Nackiewiczów. W Armii Czerwonej od 1935. Absolwent szkoły oficerskiej NKWD w Kijowie (1937).
Uczestniczył w napaści ZSRR na Finlandię, a następnie w walkach niemiecko-radzieckich (front południowo-zachodni i moskiewski). Był absolwentem Instytutu Irygacji i Mechanizacji Gospodarki Wiejskiej w Taszkencie (1943).
W lutym 1944 r. skierowany do służby w Wojsku Polskim, zajmował kolejno stanowiska:
Od października 1948 do lipca 1950 naczelny prokurator wojskowy, następnie zastępca szefa Głównego Zarządu Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej (sierpień 1950 – sierpień 1954). Jego udział w zbrodniach GZI na oficerach polskich dokumentuje m.in. Raport Komisji Mazura.
W 1954 odwołany w oparciu o konsekwentne opinie płk. Władysława Kochana, kierowane pod adresem władz wojskowych i państwowych. Po zwolnieniu ze służby powrócił do ZSRR. Ze względu na miejsce zamieszkania w Kijowie oraz obowiązujące na Ukrainie przedawnienie znajdował się (jak podaje tygodnik „Wprost”) poza zasięgiem polskiego wymiaru sprawiedliwości[2]. Pod koniec lat 50. został skazany na 10 lat więzienia w ZSRR za udział w represjach[1].
Przesłuchiwani
Wśród przesłuchiwanych przez płk. Skulbaszewskiego byli m.in.:
Przypisy
Bibliografia
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków, Wrocław 2005, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana, ISBN 83-88385-65-8.
.svg)
