Karierę pięściarską rozpoczynał w 1936 roku, w klubie Polonia Warszawa. Wybuch II wojny światowej spowodował jego zahamowanie rozwoju sportowego. Po zakończeniu działań wojennych był zawodnikiem WMKS Katowice, a następnie wrócił do rodzinnej Warszawy, walcząc w barwach Grochowa Warszawa i Gwardii Warszawa. Startując w mistrzostwach Polski, wywalczył dwukrotnie mistrzostwo w 1946 w wadze piórkowej i 1951 roku, w kategorii lekkopółśredniej. Z Gwardią Warszawa zdobył drużynowe mistrzostwo Polski w sezonie 1949/50. W roku 1945 wystąpił w jednym spotkaniu reprezentacji Polski, przegrywając walkę w wadze lekkiej. Walcząc w ringu stoczył 307 walk, z czego 247 wygrał, 18 zremisował i 42 przegrał.
Po zakończeniu kariery został trenerem młodzieży w Gwardii Warszawa.
