Motyl duży jak na przedstawiciela bielinkowatych, osiągający od 70 do 90 mm rozpiętości skrzydeł[4][5]. Wierzch skrzydeł jest biały z bardzo wąskim, ciemnym obrzeżeniem. W środkowej części każdego skrzydła występuje mała ciemna kropka. Przednie skrzydło u samca ma przy przednim brzegu w nasadowej połowie dużą, żółtą do pomarańczowej łatę obijającą promieniowanie ultrafioletowe. U samicy łata ta jest nieobecna lub słabiej zaznaczona, rozmyta i nie odbijająca tego promieniowania. Spód skrzydeł u obu płci jest upodobniony do liścia, jasnozielony z nabrzmiałymi, jasnymi żyłkami, czasem z brązową kropką pośrodku każdego skrzydła. Przednie ma wierzchołek sierpowato zakrzywiony z ostrym czubkiem[6][7]. Tylne ma w kącie tylno-zewnętrznym krótki, zaostrzony ogonek[4].
Jaja mają początkowo ubarwienie białe, jasnozielone lub jasnożółte, z czasem jednak pojawia się na nich barwa czerwonawa. Gąsienica ma głowę żółtawozieloną z małymi, zielonymi guzkami, ciało zaś obficie owłosione, jasnozielone z żółtym pasem wzdłuż grzbietu i leżącymi niżej zielonobiałymi pasami bocznymi oraz z ciemnymi guzkami bocznymi. Barwa poczwarki może być kremowobiaława, jasnozielona lub żółtawa z czerwonobrązowymi pasami bocznymi ciągnącymi się od wierzchołka głowy przez brzegi zawiązków skrzydeł po boki odwłoka oraz czerwonobrązowym paskiem przez środek grzbietu odwłoka[6].
Ekologia i występowanie
Owad ten zasiedla głównie zakrzewienia i otwarte zadrzewienia strefy subtropikalnej. Wybiera stanowiska nasłonecznione[6][5]. Osobniki dorosłe są dobrymi i szybkimi lotnikami, zalatują daleko od miejsc rozrodu[5]. Ogólnie okres ich lotu rozciąga się od marca do stycznia[7]. Żerują na nektarze kwiatów o czerwonym i fioletowym kolorze, w tym na bugenwillach, ketmiach i lantanach. Samice składają jaja pojedynczo na brzegach liści roślin żywicielskich gąsienic[5], którymi są Senna spectabilis, Senna bicapsularis i Pithecellobium[2].
↑Jean-Baptiste Godart. Encyclopédie Méthodique. Histoire naturelle Entomologie, ou histoire naturelle des crustacés, des arachnides et des insectes. „Encyclopédie Méthodique”. 9 (2), 1824.brak numeru strony
↑Hans Fruhstorfer. Verzeichniss der von Herrn Dr. Theodor Koch-Grünberg am oberen Waupes 1903-1905 gesammelten Rhopaloceren mit Besprechung verwandter Arten. „Stettin ent. Ztg”. 68 (2), s. 294, 1907.
↑ abDavid Carter: Motyle. Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, s. 71. ISBN 83-85231-90-0.
_(8-3-2014)_78_circulo_montana,_grassland_hilltop_2_miles_south_of_patagonia_lake,_santa_cruz_co,_az_-01_(14798651596).jpg)
