10 lutego 1822 Grodziszcze
10 października 1891 Cieszyn
prawnik, działacz narodowy
Andrzej Kotula (ur. 10 lutego 1822 w Grodziszczu, zm. 10 października 1891 w Cieszynie) – polski prawnik, działacz narodowy na Śląsku Cieszyńskim.
Urodził się jako szósty z trzynaściorga dzieci Józefa, chałupnika, i Marii z Kasparków[1]. Ukończył kolejno ewangelicką szkołę trywialną w Grodziszczu, gimnazjum ewangelickie na Wyższej Bramie w Cieszynie, liceum w Bratysławie i studia prawnicze w Wiedniu. W 1848 roku brał udział w Zjeździe Słowiańskim w Pradze. 2 czerwca 1848 roku wraz z Pawłem Stalmachem, także delegatem Śląska Cieszyńskiego, zaprotestowali przeciwko włączeniu ich do sekcji czeskiej i będąc Polakami chcieli siedzieć w sekcji polskiej.
Z powodu uczestnictwa w Zjeździe Słowiańskim w 1849 roku odrzucono jego kandydaturę na stanowisko profesora przyrody w gimnazjum ewangelickim w Cieszynie.
W takiej sytuacji pracował jako auskultant sądowy w Cieszynie. Później był urzędnikiem gruntowym w Ipoly-Ságh na Słowacji. Starsi autorzy podają, że jako taki pracował w latach 1850-1862, obecnie pobyt Kotuli na Węgrzech datuje się na lata 1853-1857[2].
Po powrocie na Śląsk Cieszyński był notariuszem we Frysztacie, a od 1867 roku w Cieszynie. Pod kryptonimem J. Gr. (tj. Jędrzej Grodziszczanin) publikował artykuły w Tygodniku Cieszyńskim i Gwiazdce Cieszyńskiej. W tym drugim piśmie rozwijał kampanię o wprowadzenie języka polskiego do szkół i urzędów, przekonując chłopów o konieczności oświaty oraz drukując utwory literackie[3]. Był jednym z założycieli Czytelni Ludowej oraz w 1885 współzałożycielem polskiej organizacji edukacyjnej Macierzy Ziemi Cieszyńskiej[4].
Był autorem pamiętnika poetyckiego (zbioru ponad 60 utworów) zatytułowanego Szkoła polszczyzny lub Dziennik poświęcony ćwiczeniu się w języku macierzyńskim.
11 lutego 1850 roku poślubił Annę z Tetlów. Z tego małżeństwa pochodzili: