Andriej Iwanowicz Biełow, ros. Андре́й Ива́нович Бело́в (ur. 6 sierpnia?/19 sierpnia 1917 w Pskowie, zm. 29 listopada 2001 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek wojsk łączności (1973).
Życiorys
Od 1938 w Armii Czerwonej, 1940 ukończył Wojskową Akademię Elektrotechniczną Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, brał udział w wojnie z Finlandią. Od lipca 1940 inżynier ds. technicznych środków łączności brygady pancernej, a od kwietnia 1941 – dywizji pancernej. Od 1941 w WKP(b), od 1942 uczestnik II wojny światowej, szef łączności brygady pancernej na Froncie Krymskim, od lata 1942 szef łączności 4 Korpusu Zmechanizowanego (w grudniu 1942 przemianowanego na 3 Gwardyjski Korpus Zmechanizowany), brał udział w bitwie pod Stalingradem, bitwie pod Kurskiem, bitwie nad Dnieprem, operacji białoruskiej i bałtyckiej. 1945 szef łączności Korpusu Zmechanizowanego 1 Frontu Dalekowschodniego, brał udział w wojnie z Japonią. Od 1948 pracował w Wojskowej Akademii Łączności, gdzie był starszym wykładowcą, od 1952 kierownikiem fakultetu, a od 1956 kierownikiem wydziału. Od 1957 szef Wojsk Łączności Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego, od 1960 szef łączności Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego ZSRR, od 1968 I zastępca szefa Wojsk Łączności Ministerstwa Obrony ZSRR, od 1970 szef Wojsk Łączności Ministerstwa Obrony ZSRR. Od 5 listopada 1973 marszałek wojsk łączności ZSRR. Od 1977 szef Wojsk Łączności Sił Zbrojnych ZSRR – zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Od 1987 wojskowy inspektor-doradca Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Od 1992 na emeryturze.
Odznaczenia i nagrody
Odznaczenia zagraniczne.
Bibliografia
