W 1950 roku ukończył szkołę średnią – Carolinum w Nysie, po czym podjął studia na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, które zakończył w 1955 roku, uzyskując dyplom lekarza weterynarii.
Był uczniem i współpracownikiem prof. Mieczysława Ceny[1]. Stopień doktora nauk weterynaryjnych otrzymał w 1963 roku na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Badania metodyczne nad sprawnością wentylacji i wielkością narzutu wilgotności w zamkniętych oborach wielostanowiskowych, zaś stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych w zakresie zootechniki – w 1972 roku na Wydziale Zootechnicznym Akademii Rolniczej we Wrocławiu na podstawie pracy habilitacyjnej pt. Badania nad wpływem ogrzewania chlewni na kształtowanie się mikroklimatu oraz przyrosty wagowe i zachowanie się tuczników. W 1982 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym[2].
Prodziekan Wydziału Zootechnicznego w latach 1977–1979, a od 1980 do śmierci – kierownik Katedry Zoohigieny. Był promotorem w sześciu przewodach doktorskich (m.in. Zbigniewa Dobrzańskiego i Romana Kołacza)[1].
Był znanym krajowym specjalistą w dziedzinie przemysłowych technologii produkcji zwierzęcej (drobiu, bydła trzody chlewnej), ze szczególnym uwzględnieniem ich higieny i profilaktyki. Odbył krótko- i długoterminowe staże w Jugosławii (Uniwersytet w Zagrzebiu), w NRD (Uniwersytet w Lipsku) i RFN (Uniwersytet w Bonn). Był autorem podręcznika akademickiego pt. Zoohigiena ogólna (1984) oraz ok. 130 publikacji naukowych. Wyniki swych prac prezentował na wielu zagranicznych konferencjach, m.in. w Budapeszcie, Hanowerze, Gandawie i Wiedniu[2].
