Syn prawnika Tymoteusza Dowżenki i Olgi z domu Ruban. Studiował najpierw na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego (1928), od 1929 do 1932 na Wydziale Lekarskim tej uczelni. Po otrzymaniu tytułu doktora wszechnauk lekarskich podjął pracę jako asystent w klinice neurologicznej w Poznaniu u Stefana Borowieckiego i Marcina Zielińskiego. Podczas II wojny światowej w Warszawie, pracował w klinice neurologicznej u Kazimierza Orzechowskiego i Adama Opalskiego. Od listopada 1947 do lutego 1948 na stypendium w USA, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. W 1949 habilitował się w neurologii na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1950 kierownik kliniki neurologicznej Uniwersytetu w Poznaniu. Prorektor (1953–1955) i rektor (1955–1956) rektor Akademii Medycznej w Poznaniu. Od 1962 kierownik Kliniki Neurologicznej Instytutu Psychoneurologicznego w Warszawie. W 1975 przeszedł na emeryturę.
„Dowżenko, Anatol”. W: Słownik Biograficzny Polskich Nauk Medycznych XX wieku. Tom I. Zeszyt 4. Podgórska-Klawe Z (red.). Warszawa: Instytut Historii nauki PAN, 1996, ss. 27
