Anastazy Albert Makowski

Anastazy Albert Makowski

podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1895 Nieżywięć
Data śmierci	26 grudnia 1987
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	57 Pułk Piechoty, 7 Pułk Artylerii Ciężkiej, Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii, 22 Pułk Artylerii Lekkiej, 30 Pułk Artylerii Lekkiej, 11 Pułk Artylerii Ciężkiej
Stanowiska	kwatermistrz pułku zastępca dowódcy pułku dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka I wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Anastazy Albert Makowski (ur. 24 lutego 1895 w Nieżywięciu, zm. 26 grudnia 1987) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 24 lutego 1895 w Nieżywięciu, w powiecie brodnickim, w rodzinie Jana i Rozalii z Górskich^[1].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w powstaniu wielkopolskim^[2]. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]. W 1923 był oficerem 57 pułku piechoty w Poznaniu^[4]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 43. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5].

Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem do 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu^[6]. W lipcu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim^[7][8]. Do 10 marca 1930 dowodził 4. baterią artylerii polowej^[9]. Z dniem 1 kwietnia tego roku został przydzielony na pięciomiesięczny kurs dowódców dywizjonów w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[10]. Po ukończeniu kursu wrócił do szkoły i objął dowództwo 2. baterii artylerii ciężkiej^[11]. Został awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931^[12]. W marcu 1932 został przeniesiony do 22 pułku artylerii lekkiej w Rzeszowie na stanowisko dowódcy III dywizjonu^[13][14]. Z dniem 1 maja 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku^[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[16]. W tym samym roku został przeniesiony do 30 pułku artylerii lekkiej w Brześciu na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku.

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był dowódcą 11 pułku artylerii ciężkiej Warszawa-Praga^[2]. Został wzięty do niewoli przez Niemców i był osadzony w obozach jenieckich^[2].

Po wojnie przez wiele lat pełnił stanowisko kierownika Krakowskich Zakładów Eksploatacji Kruszyw w Marcinkowicach i w Oświęcimiu^[2]. Był także dyrektorem kopalni trachitu w Krzeszowicach^[2]. Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika w stanie spoczynku^[2]. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację^[2]. Był żonaty^[2].

Zmarł 26 grudnia 1987^[2]. Został pochowany 30 grudnia 1987 na cmentarzu Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC7-9-42)^[2][17]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (29 września 1939)^[18]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[12]
• Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)^[19]
• Medal Niepodległości (27 czerwca 1938)^[20]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej^[2]
• Odznaka Wielkopolska^[2]

Przypisy

1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-01]..
2. Anastazy Albert Makowski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 302, s. 5, 29 grudnia 1987. 
3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 422.
4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 710, 745.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 223.
8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 443, 461.
9. Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 179, 182.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 228.
11. Rocznik Pamiątkowy 1932 ↓, s. 134-135.
12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 184.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 236.
14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 690.
15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
16. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 419.
17. Cmentarz parafialny Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], krakowsalwator.artlookgallery.com [dostęp 2022-01-17] .
18. Rómmel 1958 ↓, s. 414, jako ppłk Makowski Konstanty dca 11 pac, dowódca artylerii ogólnego działania Praga.
19. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
20. M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik Pamiątkowy Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerji we Włodzimierzu Rok 1929–1930. Karol Halski (red.) Tadeusz Kubalski (red.) Jerzy Michałowski (red.) Tadeusz Sztumberk-Rychter (red.) Edward Szwed (red.). Warszawa: Zakłady Graficzne „Nasza Drukarnia”, 1930.
• Trzeci Rocznik Pamiątkowy Szóstego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerji we Włodzimierzu Rok 1931–1932. Warszawa: Zakłady Drukarski F. Wyszyński i Sp., 1932.
• Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.