Była córką kompozytora Michała Kleofasa ks. Ogińskiego (1765–1833) i Marii Nèri (1778–1851), śpiewaczki. Z domu rodzinnego wyniosła zamiłowanie do nauki, literatury i muzyki. Znała kilka języków: francuski, angielski, włoski (jej matka była Włoszką) i niemiecki. Znała również łacinę, rosyjski i litewski. Od najmłodszych lat odbywała dalekie podróże. Dzięki kształceniu się u wybitnych nauczycieli muzyki opanowała biegle grę na fortepianie i posiadała wiedzę teoretyczną potrzebną do uprawiania kompozycji. Z pasją zajmowała się poezją. Pisała wiersze okolicznościowe i malowała. Skomponowane przez nią utwory na fortepian to m.in.: Polonez c-moll na cztery ręce, Polonez A-dur, Mazurek d-moll,Polka, trzy Walce, i krótkie utwory: Marche de Cavallerie i Les Adieux à Joseph (Souvenir) i Walce zatytułowane Echa Iwonicza, opublikowane anonimowo w Wiedniu[1].
Do Iwonicza przybyła z Kłajpedy, będąc już żoną Karola Załuskiego. Ślub ich odbył się 11 maja 1826 w Kościele Karmelickim w Wilnie. Lata 1831–35 Załuscy spędzili w państwie pruskim, w Kłajpedzie. Po konfiskacie majątków na Litwie i utracie prawa do mieszkania przeprowadzili się w 1837 do Galicji i objęli Iwonicz. W latach 1837–1845 Amelia pomagała mężowi w budowie uzdrowiska. Można ją uznać za pierwszego urbanistę i architekta uzdrowiska. Według jej projektów i pod jej nadzorem powstawały pierwsze zabudowania uzdrowiskowe[2]. W tym czasie odbudowano źródła za pomocą drewnianej cembrowiny, a nad nimi postawiono klasycystyczny kiosk na ośmiu kolumnach. Stanowi on dziś najcenniejszy zabytek małej architektury uzdrowiska. Wybudowano zakład kąpielowy, budynki dla kuracjuszy i zabudowania usługowe. W parku zdrojowym ustawiono zegar słoneczny. Dla wygody leczących się wybudowano chodniki, ścieżki, a na potoku oryginalne drewniane mostki. W 1842 uruchomiono sklepy w specjalnie wybudowanym dla tego celu piętrowym budynku nazwanym „Bazarem”[3].
Pomagała okolicznym mieszkańcom. W 1847 zorganizowała pomoc dla ludzi dotkniętych tyfusem.
Zmarła w 1858 w Ischii we Włoszech i tam została pochowana. Imię jej nosi jedno ze źródeł mineralnych w Iwoniczu-Zdroju. W kościele parafialnym w Iwoniczu znajduje się tablica pamiątkowa. W 2002 Gimnazjum w Iwoniczu-Zdroju otrzymało imię „Amelii i Karola Załuskich”.
Andrzej Kwilecki: Załuscy w Iwoniczu. Kórnik: Biblioteka Kórnicka PAN, 1993. ISBN 83-85213-15-5. Brak numerów stron w książce
Wanda Pietrzkiewicz: Znane i nieznane kobiety Podkarpacia. Krosno: Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krośnie, 1995. ISBN 83905155-0-4. Brak numerów stron w książce
