Urodziła się w Krakowie w zasymilowanej, niereligijnej rodzinie żydowskiej. Jej ojciec pochodził z Bochni. Podczas II wojny światowej uciekła z rodziną do Lwowa, gdzie po wkroczeniu w 1941 wojsk niemieckich przebywała w tamtejszym getcie, następnie w ukryciu na wsi i w kryjówce we Lwowie[2]. Po zakończeniu wojny wraz z rodzicami zamieszkała ponownie w Krakowie. Wobec narastających antysemickich gróźb wobec jej ojca, w 1949 zdecydowali się na emigrację do Izraela[2].
Alona Frankel w ciągu swojego życia miała cztery imiona. W Krakowie nazywała się Ilona, podczas wojny – Irena, w szkole w Tel Awiwie Ilana, w izraelskim wojsku omyłkowo została zarejestrowana jako Alona[3].
Twórczość
Alona Frankel zilustrowała łącznie 36 książek, z których dwie „Nocnik nad nocnikami” (2014) oraz „Dziewczynka” (2007) ukazały się w Polsce[4]. W „Dziewczynce” autorka opisuje swoje przeżycia z wojny oraz losy przed emigracją do Izraela[5]. Za tę powieść pisarka w 2005 otrzymała najważniejsze izraelskie wyróżnienie literackie Nagrodę Sapira i przyznawaną przez Jad Waszem Nagrodę Buchmana[6].
↑AnkaA.GrupińskaAnkaA., Najtrudniej jest spotkać Lilit: opowieści chasydzkich kobiet, Wydawnictwo Austeria, 2008. Brak numerów stron w książce
↑ abBoydB.TonkinBoydB., Dead Stones and Living Words, [w:] ZiauddinZ.Sardar, RobinR.Yassin-Kassab (red.), Critical Muslim 5: Love and Death, Oxford: Hurst, 2013, ISBN 978-1-84904-382-3, OCLC863822917 [dostęp 2019-03-02]. Brak numerów stron w książce
